παρακλήτωρ: Difference between revisions

From LSJ

Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκέτ' ἔστ' ἐλεύθερος → Haud liber ultra est, nuptiae quem vinciunt → Wer durch der Ehe Joch vereint, ist nicht mehr frei

Menander, Monostichoi, 197
m (LSJ1 replacement)
m (Text replacement - "E.''Hec.''" to "E.''Hec.''")
 
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=paraklitor
|Transliteration C=paraklitor
|Beta Code=paraklh/twr
|Beta Code=paraklh/twr
|Definition=-ορος, ὁ,<br><span class="bld">A</span> [[one who encourages]], [[comforter]], <b class="b3">παρακλήτορες κακῶν</b>, = [[κακοὶ π]]., [[LXX]] ''Jb.''16.2.<br><span class="bld">2</span> [[suppliant]], τινος Sch.E.''Hec.''147; but <b class="b3">π. Ζεύς</b>, = [[ἱκέσιος]], ib.345.
|Definition=-ορος, ὁ,<br><span class="bld">A</span> [[one who encourages]], [[comforter]], <b class="b3">παρακλήτορες κακῶν</b>, = [[κακοὶ π]]., [[LXX]] ''Jb.''16.2.<br><span class="bld">2</span> [[suppliant]], τινος Sch.[[Euripides|E.]]''[[Hecuba|Hec.]]''147; but <b class="b3">π. Ζεύς</b>, = [[ἱκέσιος]], ib.345.
}}
}}
{{pape
{{pape

Latest revision as of 07:43, 15 November 2024

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: παρακλήτωρ Medium diacritics: παρακλήτωρ Low diacritics: παρακλήτωρ Capitals: ΠΑΡΑΚΛΗΤΩΡ
Transliteration A: paraklḗtōr Transliteration B: paraklētōr Transliteration C: paraklitor Beta Code: paraklh/twr

English (LSJ)

-ορος, ὁ,
A one who encourages, comforter, παρακλήτορες κακῶν, = κακοὶ π., LXX Jb.16.2.
2 suppliant, τινος Sch.E.Hec.147; but π. Ζεύς, = ἱκέσιος, ib.345.

German (Pape)

[Seite 483] ορος, ὁ, der Zuredende, Tröstende, Sp., bes. K. S.

Greek (Liddell-Scott)

παρακλήτωρ: -ορος, ὁ, ὁ διὰ λόγων διεγείρων, προτρέπων, παρακλήτορες κακῶν = κακοὶ π. Ἑβδ. (Ἰωβ ΙϚ΄, 2), πρβλ. Θωμ. Μάγιστρ. σ. 736. - Καθ’ Ἡσύχ.: «παρακλήτορες· παρμυθηταί». 2) = Παράκλητος, Νομοκ. Coteler 91. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 317.

Greek Monolingual

-ορος, ὁ, θηλ. παρακλήτρια, ΜΑ
μσν.
παράκλητος·
αρχ.
1. αυτός που διεγείρει, που ενθαρρύνει κάποιον με τα λόγια του
2. αυτός που ικετεύει, που παρακαλεί
3. παρήγορος
4. (για τον Δία) ο ικέσιος
5. στον πληθ. οι παρακλήτορες
α) (κατά τον Ησύχ.) «παραμυθηταί»
β) (κατά τον Θωμά Μάγ.) «οἱ διὰ λόγων διεγείροντες τὸν στρατὸν πρὸς τοὺς ἀγῶνας».
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρακαλῶ + επίθημα -τωρ (πρβλ. γεννήτωρ)].