παρήϊον: Difference between revisions
ξένος ὢν ἀκολούθει τοῖς ἐπιχωρίοις νόμοις → as a foreigner, follow the laws of that country | when in Rome, do as the Romans do
(13_6a) |
(Bailly1_4) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0520.png Seite 520]] τό, ion. statt des ungebrauchten [[παρεῖον]], = [[παρειά]]; 1) <b class="b2">Wange</b>, Backe; Hom., eines Wolfs, Il. 16, 159, eines Löwen, Od. 22, 404; τοῖσι παρήϊά τ' [[ἀμφοτέρωθεν]] καὶ γένυες κτύπεον, Ap. Rh. 2, 82; λευκά, der Venus, Democrit. ep. (Plan. 180). – 2) [[παρήϊον]] ἵππων, das <b class="b2">Backenstück</b> am Zaum oder am Pferdegeschirr, Il. 4, 142, sonst παραγναθίδιον, vgl. Poll. 1, 140. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0520.png Seite 520]] τό, ion. statt des ungebrauchten [[παρεῖον]], = [[παρειά]]; 1) <b class="b2">Wange</b>, Backe; Hom., eines Wolfs, Il. 16, 159, eines Löwen, Od. 22, 404; τοῖσι παρήϊά τ' [[ἀμφοτέρωθεν]] καὶ γένυες κτύπεον, Ap. Rh. 2, 82; λευκά, der Venus, Democrit. ep. (Plan. 180). – 2) [[παρήϊον]] ἵππων, das <b class="b2">Backenstück</b> am Zaum oder am Pferdegeschirr, Il. 4, 142, sonst παραγναθίδιον, vgl. Poll. 1, 140. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ου (τό) :<br /><b>1</b> joue <i>ou</i> mâchoire d’un animal;<br /><b>2</b> ornement sur la partie latérale d’une bride de cheval.<br />'''Étymologie:''' [[παρειά]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:44, 9 August 2017
English (LSJ)
τό (Ion. for παρεῖον, which is not in use), used in Il. as the sg. for παρειά (which Hom. uses only in pl.),
A cheek, Il.23.690 ; of the jaw of a wolf, πᾶσιν δὲ π. αἵματι φοινόν 16.159 : in pl., of a lion, παρήϊά τ' ἀμφοτέρωθεν αἱματόεντα πέλει Od.22.404 ; in Ion. Prose, λουσαμένους παρήϊα prob. in IG12 (5).593.30 (Ceos, V B.C.). II π. ἔμμεναι ἵππων cheek-ornament of a bridle, Il.4.142.
German (Pape)
[Seite 520] τό, ion. statt des ungebrauchten παρεῖον, = παρειά; 1) Wange, Backe; Hom., eines Wolfs, Il. 16, 159, eines Löwen, Od. 22, 404; τοῖσι παρήϊά τ' ἀμφοτέρωθεν καὶ γένυες κτύπεον, Ap. Rh. 2, 82; λευκά, der Venus, Democrit. ep. (Plan. 180). – 2) παρήϊον ἵππων, das Backenstück am Zaum oder am Pferdegeschirr, Il. 4, 142, sonst παραγναθίδιον, vgl. Poll. 1, 140.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
1 joue ou mâchoire d’un animal;
2 ornement sur la partie latérale d’une bride de cheval.
Étymologie: παρειά.
