ἀφασία: Difference between revisions
(13_5) |
(6_9) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0407.png Seite 407]] ([[φημί]], vgl. ἀμφασία), ἡ, Sprachlosigkeit, bes. die Bestürzung, die Einen verstummen läßt, Staunen, [[τίς]] [[ἀφασία]] μ' ἔχει Ar. Th. 904, wie Eur. I. A. 837, der es auch neben [[ἔκπληξις]] hat, Hel. 556; [[ἀφασία]] ἡμᾶς λαμβάνει, τί ποτε χρὴ λέγειν πρὸς ταῦτα Plat. Legg. I, 636 e; vgl. Phil. 21 d; εἰς ἀφασίαν ἦλθε διὰ τὸ παράδοξον Pol. 8, 22. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0407.png Seite 407]] ([[φημί]], vgl. ἀμφασία), ἡ, Sprachlosigkeit, bes. die Bestürzung, die Einen verstummen läßt, Staunen, [[τίς]] [[ἀφασία]] μ' ἔχει Ar. Th. 904, wie Eur. I. A. 837, der es auch neben [[ἔκπληξις]] hat, Hel. 556; [[ἀφασία]] ἡμᾶς λαμβάνει, τί ποτε χρὴ λέγειν πρὸς ταῦτα Plat. Legg. I, 636 e; vgl. Phil. 21 d; εἰς ἀφασίαν ἦλθε διὰ τὸ παράδοξον Pol. 8, 22. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἀφᾰσία''': ἡ, ([[ἄφατος]]) τὸ μὴ δύνασθαι λαλεῖν, [[ὅπερ]] προέρχεται ἐκ φόβου ἢ ἐκπλήξεως, ἔκπληξιν ἡμῖν, ἀφασίαν τε προστίθης Εὐρ. Ἐλ. 549· [[ἀφασία]] μ’ ἔχει ὁ αὐτ. Ι. Α. 837, πρβλ. Ἀριστοφ. Θεσμ. 904· ἀφ. ἡμᾶς λαμβάνει τί ποτε χρὴ λέγειν Πλάτ. Νόμ. 636Ε. εἰς ἀφ. τινὰ ἐμβάλλειν ὁ αὐτ. Φίλ. 21D· [[ἀφασία]] πράγματος, τὸ νὰ μὴ δύναταί τις νὰ εἴπῃ τι περὶ τοῦ πράγματος, Σέξτ. Ἐμπ. Π. 2. 21· ― πρβλ. ἀμφασία. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 10:06, 5 August 2017
English (LSJ)
ἡ, (ἄφατος)
A speechlessness, caused by fear or perplexity, ἔκπληξιν ἡμῖν ἀφασίαν τε προστιθεῖς E.Hel.549; ἀ. μ' ἔχει Id.IA837, cf. Ar. Th.904; ἀ. ἡμᾶς λαμβάνει τί ποτε χρὴ λέγειν Pl.Lg.636e; εἰς ἀ. τινὰ ἐμβάλλειν Id.Phlb.21d; εἰς ἀ. ἐμβάλλειν πράγματος inability to say anything about it, S.E.P.2.211, cf. Dam.Pr.7.
German (Pape)
[Seite 407] (φημί, vgl. ἀμφασία), ἡ, Sprachlosigkeit, bes. die Bestürzung, die Einen verstummen läßt, Staunen, τίς ἀφασία μ' ἔχει Ar. Th. 904, wie Eur. I. A. 837, der es auch neben ἔκπληξις hat, Hel. 556; ἀφασία ἡμᾶς λαμβάνει, τί ποτε χρὴ λέγειν πρὸς ταῦτα Plat. Legg. I, 636 e; vgl. Phil. 21 d; εἰς ἀφασίαν ἦλθε διὰ τὸ παράδοξον Pol. 8, 22.
Greek (Liddell-Scott)
ἀφᾰσία: ἡ, (ἄφατος) τὸ μὴ δύνασθαι λαλεῖν, ὅπερ προέρχεται ἐκ φόβου ἢ ἐκπλήξεως, ἔκπληξιν ἡμῖν, ἀφασίαν τε προστίθης Εὐρ. Ἐλ. 549· ἀφασία μ’ ἔχει ὁ αὐτ. Ι. Α. 837, πρβλ. Ἀριστοφ. Θεσμ. 904· ἀφ. ἡμᾶς λαμβάνει τί ποτε χρὴ λέγειν Πλάτ. Νόμ. 636Ε. εἰς ἀφ. τινὰ ἐμβάλλειν ὁ αὐτ. Φίλ. 21D· ἀφασία πράγματος, τὸ νὰ μὴ δύναταί τις νὰ εἴπῃ τι περὶ τοῦ πράγματος, Σέξτ. Ἐμπ. Π. 2. 21· ― πρβλ. ἀμφασία.
