εὐανάκλητος: Difference between revisions
(13_5) |
(6_17) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1056.png Seite 1056]] leicht zurückzurufen, leicht umzustimmen; ὀνόματα κυσὶ τίθεσθαι βραχέα, ἵνα εὐαν. ᾖ Xen. Cyn. 7, 5, wenn es nicht einfacher "leicht auszusprechen" ist; von Menschen, παρεῖχεν ἑαυτὸν εὐαν. Plut. Tib. Gracch. 2, vgl. Cim. 17. – Adv., εὐανακλήτως ἔχειν [[πρός]] τινα, versöhnlich sein, M. Anton. 1, 7. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1056.png Seite 1056]] leicht zurückzurufen, leicht umzustimmen; ὀνόματα κυσὶ τίθεσθαι βραχέα, ἵνα εὐαν. ᾖ Xen. Cyn. 7, 5, wenn es nicht einfacher "leicht auszusprechen" ist; von Menschen, παρεῖχεν ἑαυτὸν εὐαν. Plut. Tib. Gracch. 2, vgl. Cim. 17. – Adv., εὐανακλήτως ἔχειν [[πρός]] τινα, versöhnlich sein, M. Anton. 1, 7. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''εὐανάκλητος''': -ον, ὁ εὐκόλως ἐκφωνούμενος, ἐπὶ τῶν ὀνομάτων τῶν κυνῶν, Ξεν. Κυν. 7, 5. ΙΙ. ὃν εὐκόλως ἀνακαλεῖ τις, πρὸς τὸ κοινὸν συμφέρον Πλουτ. Κίμ. 17· εὐαν. ἑαυτὸν παρέχειν ὁ αὐτ. ἐν Τ. Γράκχ. 2. - Ἐπίρρ., εὐανακλήτως ἔχειν πρὸς τινα, «[[συμπαθῶς]]» (Σουΐδ.), Μ. Ἀντων. 1. 7. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 10:48, 5 August 2017
English (LSJ)
ον,
A easy to call out, of the names of dogs, X.Cyn.7.5. II easy to recall, πρὸς τὸ κοινὸν συμφέρον Plu.Cim.17; εὐ. ἑαυτὸν παρέχειν Id.TG2. Adv. εὐανακλήτως, διακεῖσθαι πρός τινα M.Ant.1.7. 2 easily cured, Aret.SD1.7.
German (Pape)
[Seite 1056] leicht zurückzurufen, leicht umzustimmen; ὀνόματα κυσὶ τίθεσθαι βραχέα, ἵνα εὐαν. ᾖ Xen. Cyn. 7, 5, wenn es nicht einfacher "leicht auszusprechen" ist; von Menschen, παρεῖχεν ἑαυτὸν εὐαν. Plut. Tib. Gracch. 2, vgl. Cim. 17. – Adv., εὐανακλήτως ἔχειν πρός τινα, versöhnlich sein, M. Anton. 1, 7.
Greek (Liddell-Scott)
εὐανάκλητος: -ον, ὁ εὐκόλως ἐκφωνούμενος, ἐπὶ τῶν ὀνομάτων τῶν κυνῶν, Ξεν. Κυν. 7, 5. ΙΙ. ὃν εὐκόλως ἀνακαλεῖ τις, πρὸς τὸ κοινὸν συμφέρον Πλουτ. Κίμ. 17· εὐαν. ἑαυτὸν παρέχειν ὁ αὐτ. ἐν Τ. Γράκχ. 2. - Ἐπίρρ., εὐανακλήτως ἔχειν πρὸς τινα, «συμπαθῶς» (Σουΐδ.), Μ. Ἀντων. 1. 7.
