ὀξίνης: Difference between revisions

From LSJ

ἵνα οὖν μηδ' ἐν τούτῳ δῷ αὐτοῖς λαβήν (Photius, Fragments on the Epistle to the Romans 483.26) → so that he doesn't give them even here a handle (= an opportunity for refutation)

Source
(13_6a)
(6_3)
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0351.png Seite 351]] ὁ, [[οἶνος]], saurer Wein, Krätzer, dem χρηστὸς [[οἶνος]] entgeggstzt, Plut. de tranq. anim. 8; und adjectiv., [[χυμός]], herb, als eigenthümlicher Geschmack des unreifen Weines bezeichnet, der nachher in den [[οἰνώδης]] übergeht, doch auch den ῥοιαί u. μῆλα beigelegt, Qu. nat. 5, während [[πικρός]] von der Olive gilt. – Uebertr., [[θυμός]], Ar. Vesp. 1082, u. von Menschen ὁ ὀξ., der Sauertopf, mürrisch, grämlich, Equ. 1301.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0351.png Seite 351]] ὁ, [[οἶνος]], saurer Wein, Krätzer, dem χρηστὸς [[οἶνος]] entgeggstzt, Plut. de tranq. anim. 8; und adjectiv., [[χυμός]], herb, als eigenthümlicher Geschmack des unreifen Weines bezeichnet, der nachher in den [[οἰνώδης]] übergeht, doch auch den ῥοιαί u. μῆλα beigelegt, Qu. nat. 5, während [[πικρός]] von der Olive gilt. – Uebertr., [[θυμός]], Ar. Vesp. 1082, u. von Menschen ὁ ὀξ., der Sauertopf, mürrisch, grämlich, Equ. 1301.
}}
{{ls
|lstext='''ὀξίνης''': [ῐ], -ου, «ξινός», χυμὸς Πλούτ. 2. 913Β· - [[ὀξίνης]] (ἐξυπ. [[οἶνος]]), ὁ, ξινὸν κρασί, Ἕρμιππ. π. Φυτ. Ἱστ. 9. 11, 1· ὀξ. [[οἶνος]] [[αὐτόθι]] 9. 20, 4, Δίφιλος ἐν «Φιλαδέλφοις» 2· - διακρίνεται ἀπὸ τοῦ ὄξους, Πλούτ. 2. 732Β, 1047Ε. 2) μεταφορ., ὁ ἔχων δυσάρεστον χαρακτῆρα, [[δύστροπος]], [[πολίτης]] Ἀριστοφ. Ἱππ. 1304· θυμὸς ὁ αὐτ. ἐν Σφ. 1082. - Ἐν Γεωπ. 6. 4, 5, ἔχομεν τὸν τύπον [[ὄξινος]].
}}
}}

Revision as of 11:20, 5 August 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ὀξίνης Medium diacritics: ὀξίνης Low diacritics: οξίνης Capitals: ΟΞΙΝΗΣ
Transliteration A: oxínēs Transliteration B: oxinēs Transliteration C: oksinis Beta Code: o)ci/nhs

English (LSJ)

[ῐ], ου, ὁ,

   A sharp, sour, χυμός Plu.2.913b (codd. Wyttenb., ὀξὺν codd. Bernardak.) ; ὀξίνης (sc. οἶνος), ὁ, sour wine, Hermipp.91, Thphr.HP9.11.1 ; ὀ. οἶνος Hp.Vict.2.52 (in pl. ὀξίναι), Thphr.HP 9.20.4, Diph.82 : distd. from ὄξος, Plu.2.732b,1047e.    2 metaph., sour-tempered, tart, πολίτης Ar.Eq.1304 ; θυμός Id.V.1082.—In Gp. 6.4.2 and Phryn. PSp.92 B., we find ὄξινος :—also ὄξυνος v. l. in Gp. l.c.

German (Pape)

[Seite 351] ὁ, οἶνος, saurer Wein, Krätzer, dem χρηστὸς οἶνος entgeggstzt, Plut. de tranq. anim. 8; und adjectiv., χυμός, herb, als eigenthümlicher Geschmack des unreifen Weines bezeichnet, der nachher in den οἰνώδης übergeht, doch auch den ῥοιαί u. μῆλα beigelegt, Qu. nat. 5, während πικρός von der Olive gilt. – Uebertr., θυμός, Ar. Vesp. 1082, u. von Menschen ὁ ὀξ., der Sauertopf, mürrisch, grämlich, Equ. 1301.

Greek (Liddell-Scott)

ὀξίνης: [ῐ], -ου, «ξινός», χυμὸς Πλούτ. 2. 913Β· - ὀξίνης (ἐξυπ. οἶνος), ὁ, ξινὸν κρασί, Ἕρμιππ. π. Φυτ. Ἱστ. 9. 11, 1· ὀξ. οἶνος αὐτόθι 9. 20, 4, Δίφιλος ἐν «Φιλαδέλφοις» 2· - διακρίνεται ἀπὸ τοῦ ὄξους, Πλούτ. 2. 732Β, 1047Ε. 2) μεταφορ., ὁ ἔχων δυσάρεστον χαρακτῆρα, δύστροπος, πολίτης Ἀριστοφ. Ἱππ. 1304· θυμὸς ὁ αὐτ. ἐν Σφ. 1082. - Ἐν Γεωπ. 6. 4, 5, ἔχομεν τὸν τύπον ὄξινος.