παρασύνθετος: Difference between revisions
θεὸς δ' ἁμαρτάνουσιν οὐ παρίσταται → God doesn't stand by those who do wrong → A peccatore sese numen segregat → Ein Gott steht denen, die da freveln, niemals bei
(6_17) |
(31) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''παρασύνθετος''': -ον, ὁ ἀπὸ συνθέτου παραγόμενος, Ἀπολλ. π. Συντάξ. 324, Ἐτυμολ. Μέγ. 131. 42., 155, έν τέλ. 493. 18· ἀλλὰ παρασύνθεσις ἑρμηνεύεται ὑπὸ τοῦ Φαβωρ. ἐν λ. [[πρόθεσις]] ὡς σημαῖνον [[σύνθεσις]] προθέσεως [[μετὰ]] ῥήματος ἀρχομένου ἀπὸ φωνήεντος, ὡς κάθημαι. | |lstext='''παρασύνθετος''': -ον, ὁ ἀπὸ συνθέτου παραγόμενος, Ἀπολλ. π. Συντάξ. 324, Ἐτυμολ. Μέγ. 131. 42., 155, έν τέλ. 493. 18· ἀλλὰ παρασύνθεσις ἑρμηνεύεται ὑπὸ τοῦ Φαβωρ. ἐν λ. [[πρόθεσις]] ὡς σημαῖνον [[σύνθεσις]] προθέσεως [[μετὰ]] ῥήματος ἀρχομένου ἀπὸ φωνήεντος, ὡς κάθημαι. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-η, -ο / [[παρασύνθετος]], -ον, ΝΜΑ<br />αυτός που παράγεται, που σχηματίζεται από σύνθετη [[λέξη]] («το ρ. [[αποστατώ]] [[είναι]] παρασύνθετο, [[επειδή]] παράγεται από τη σύνθετη [[λέξη]] [[αποστάτης]]»)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που παράγεται από δύο ή περισσότερες λέξεις που συνεκφέρονται, π.χ. [[Αρεοπαγίτης]] <span style="color: red;"><</span> Άρειος Πάγος, Αγιοταφίτης <span style="color: red;"><</span> Άγιος Τάφος<br /><b>2.</b> (<b>το ουδ. πληθ.</b>) <i>τα παρασύνθετα</i><br />οι παρασύνθετες λέξεις. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:03, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A formed from a compound, A.D.Synt.330.5, EM131.42, 155.56, 493.18. Adv. -τως An.Ox.3.182.
German (Pape)
[Seite 501] bes. τὰ παρασύνθετα, Wörter, die von zusammengesetzten abgeleitet od. gebildet sind, Gramm., auch adv.
Greek (Liddell-Scott)
παρασύνθετος: -ον, ὁ ἀπὸ συνθέτου παραγόμενος, Ἀπολλ. π. Συντάξ. 324, Ἐτυμολ. Μέγ. 131. 42., 155, έν τέλ. 493. 18· ἀλλὰ παρασύνθεσις ἑρμηνεύεται ὑπὸ τοῦ Φαβωρ. ἐν λ. πρόθεσις ὡς σημαῖνον σύνθεσις προθέσεως μετὰ ῥήματος ἀρχομένου ἀπὸ φωνήεντος, ὡς κάθημαι.
Greek Monolingual
-η, -ο / παρασύνθετος, -ον, ΝΜΑ
αυτός που παράγεται, που σχηματίζεται από σύνθετη λέξη («το ρ. αποστατώ είναι παρασύνθετο, επειδή παράγεται από τη σύνθετη λέξη αποστάτης»)
νεοελλ.
1. αυτός που παράγεται από δύο ή περισσότερες λέξεις που συνεκφέρονται, π.χ. Αρεοπαγίτης < Άρειος Πάγος, Αγιοταφίτης < Άγιος Τάφος
2. (το ουδ. πληθ.) τα παρασύνθετα
οι παρασύνθετες λέξεις.
