προσκυνητής: Difference between revisions
From LSJ
Aristotle, Nicomachean Ethics, 5.30
(6_19) |
(Bailly1_4) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''προσκῠνητής''': -οῦ, ὁ, ὁ προσκυνῶν, λατρεύων, Εὐαγγ. κ. Ἰω. δ΄, 23, Συλλ. Ἐπιγρ. 4474. 51. | |lstext='''προσκῠνητής''': -οῦ, ὁ, ὁ προσκυνῶν, λατρεύων, Εὐαγγ. κ. Ἰω. δ΄, 23, Συλλ. Ἐπιγρ. 4474. 51. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=οῦ (ὁ) :<br />adorateur.<br />'''Étymologie:''' [[προσκυνέω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:08, 9 August 2017
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A worshipper, Ev.Jo.4.23, OGI262.21 (Baetocaece, iii A.D.), Procop.Aed. 5.7.
German (Pape)
[Seite 771] ὁ, der Verehrer, Anbeter, Inscr.
Greek (Liddell-Scott)
προσκῠνητής: -οῦ, ὁ, ὁ προσκυνῶν, λατρεύων, Εὐαγγ. κ. Ἰω. δ΄, 23, Συλλ. Ἐπιγρ. 4474. 51.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
adorateur.
Étymologie: προσκυνέω.
