ὑπαρκτός: Difference between revisions
(Bailly1_5) |
(43) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ή, όν :<br />qui existe par soi-même <i>ou</i> réellement.<br />'''Étymologie:''' [[ὑπάρχω]]. | |btext=ή, όν :<br />qui existe par soi-même <i>ou</i> réellement.<br />'''Étymologie:''' [[ὑπάρχω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-ή, -ό / [[ὑπαρκτός]], -ή, -όν, ΝΜΑ [[ὑπάρχω]]<br />αυτός που υπάρχει, που έχει ύπαρξη, [[πραγματικός]] (α. «υπαρκτό [[πρόβλημα]]» β. «μαντικὴ ὡς [[ἀνύπαρκτος]], εἰ δὲ καὶ ὑπαρκτή», Επίκ.)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που μπορεί να υπάρξει<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «[[υπαρκτός]] [[σοσιαλισμός]]»<br /><b>(κοινων.)</b> <b>βλ.</b> [[σοσιαλισμός]]<br /><b>αρχ.</b><br />(<b>το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.</b>) <i>τὰ ὑπαρκτά</i><br />η ύπαρξη. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:58, 29 September 2017
English (LSJ)
ή, όν,
A subsisting, existent, real, Epicur.Fr.27, Posidon. ap.D.L.7.91, Plu.2.1046c, etc.
German (Pape)
[Seite 1183] ή, όν, adj. verb. von ὑπάρχω, daseiend, existirend, S. Emp. oft; – was zu Grunde liegt oder zu Grunde gelegt werden kann, D. L. 7, 91 aus Posidon.
Greek (Liddell-Scott)
ὑπαρκτός: -ή, -όν, ῥηματ. ἐπίθετ., ὑπάρχων, πραγματικός, Ποσειδώνιος παρὰ Διογ. Λ. 7. 91, παρὰ τῷ αὐτῷ 10. 135, Πλούτ. 2. 1046C, κλπ.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
qui existe par soi-même ou réellement.
Étymologie: ὑπάρχω.
Greek Monolingual
-ή, -ό / ὑπαρκτός, -ή, -όν, ΝΜΑ ὑπάρχω
αυτός που υπάρχει, που έχει ύπαρξη, πραγματικός (α. «υπαρκτό πρόβλημα» β. «μαντικὴ ὡς ἀνύπαρκτος, εἰ δὲ καὶ ὑπαρκτή», Επίκ.)
νεοελλ.
1. αυτός που μπορεί να υπάρξει
2. φρ. «υπαρκτός σοσιαλισμός»
(κοινων.) βλ. σοσιαλισμός
αρχ.
(το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) τὰ ὑπαρκτά
η ύπαρξη.
