δαιμονάω: Difference between revisions
ἀναπηδῆσαι πρὸς τὸν πάππον → jumped up on his grandfather's knees, sprang up into his grandfather's lap
(Bailly1_1) |
(big3_10) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=-ῶ :<br /><i>seul. prés.</i><br /><b>1</b> être au pouvoir d’un dieu;<br /><b>2</b> être possédé, avoir l’esprit égaré ; être troublé, bouleversé : δαιμονᾷ [[δόμος]] κακοῖς ESCHL la maison est bouleversée par le malheur qui survient (le songe de Clytemnestre).<br />'''Étymologie:''' [[δαίμων]]. | |btext=-ῶ :<br /><i>seul. prés.</i><br /><b>1</b> être au pouvoir d’un dieu;<br /><b>2</b> être possédé, avoir l’esprit égaré ; être troublé, bouleversé : δαιμονᾷ [[δόμος]] κακοῖς ESCHL la maison est bouleversée par le malheur qui survient (le songe de Clytemnestre).<br />'''Étymologie:''' [[δαίμων]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=<b class="num">1</b> trag. [[estar bajo el poder de un demon]], [[sufrir una desgracia por voluntad del demon]] δαιμονᾷ [[δόμος]] κακοῖς A.<i>Ch</i>.566, δαιμονῶντες ἄτᾳ A.<i>Th</i>.1001, (τοὺς Οἰδίπου παῖδας) δαιμονῶντας κἀνατρέψοντας πόλιν E.<i>Ph</i>.888.<br /><b class="num">2</b> frec. junto a conceptos que indican locura o pérdida del juicio [[estar poseído]], [[ser un poseso o un endemoniado]] ἐξέλιπε τὸν βίον, δαιμονήσας Plb.31.9.4, δαιμονῶν καὶ παραφρονῶν Plu.<i>Marc</i>.20, τοὺς δαιμονῶντας ἀπαλλάττουσι τῶν δειμάτων Luc.<i>Philops</i>.16, οἱ νοσοῦντες αὐτῶν καὶ δαιμονῶντες <i>Hom.Clem</i>.7.10.3, cf. Artem.5.43, Philostr.<i>VA</i> 3.38, 4.20, Eus.<i>PE</i> 4.15.7, Anon.<i>Mirac.Thecl</i>.11.13<br /><b class="num">•</b>junto al embaucador, del actor que representa a un dios pagano διὰ πηλίνης ὄψεως δαιμονῶντα al que representa a un diablo con la máscara dramática de barro cocido</i> Tat.<i>Orat</i>.22, ἐντέχνῳ τινὶ γοητείᾳ δαιμονῶντες Clem.Al.<i>Prot</i>.1.3, de la herejía, Eus.<i>HE</i> 7.31.1<br /><b class="num">•</b>fig. [[perder el juicio]], [[estar loco o fuera de sí]] τοὺς δὲ ... οἰομένους ... δαιμονᾶν X.<i>Mem</i>.1.1.9, τῶν ὀνειρωττόντων καὶ δαιμονώντων ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν Plb.12.12b.1, cf. Plu.<i>Per</i>.6, 2.169d, Cels.Phil.7.40.<br /><b class="num">3</b> [[actuar por inspiración divina]] δαιμονᾶν τὸ πλῆθος ἔπειθον ... ὡς [[ἐκεῖ]] τοῦ θεοῦ δείξοντος I.<i>BI</i> 2.259. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:22, 21 August 2017
English (LSJ)
A to be under the power of a δαίμων, to suffer by a divine visitation, δαιμονᾷ δόμος κακοῖς A.Ch.566; δαιμονῶντες ἐν ἄτᾳ Id.Th. 1008 (lyr.): abs., to be possessed, to be mad, E.Ph.888, X.Mem.1.1.9, Plu.Marc.20, etc.; δαιμονᾷς Men.140.
German (Pape)
[Seite 514] in der Gewalt eines Dämon stehen, δαιμονᾷ δόμος κακοῖς Aesch. Ch. 566, das Haus ist durch den Willen der Götter im Unglück; δαιμονῶντες ἐν ἄτᾳ Spt. 999; Eur. Phoen. 895 wird δαιμονῶντες vom Schol. erkl. σκληρῷ δαίμονι καὶ ἀπανθρώπῳ χρώμενοι, die unter der Einwirkung eines bösen Damon stehen; allgemeiner, Ar. Th. 1054 λαιμότμητ' ἄχη δαιμονῶν, gepeinigt von Schmerzen. Uebh. besessen, verrückt sein, Xen. Mem. 1, 1, 9; neben παραφρονεῖν Plut. Marc. 23; Luc. Philops. 16.
Greek (Liddell-Scott)
δαιμονάω: διατελῶ ὑπὸ τὴν δύναμιν καὶ ἐπίδρασιν δαίμονος, πάσχω θεόθεν, δαιμονᾷ δόμος κακοῖς Αἰσχύλ. Χο. 566· δαιμονῶντες ἐν ἄτᾳ ὁ αὐτ. Θήβ. 1001· -ἀπολύτ., κατέχομαι ὑπὸ δαίμονος, εἶμαι παράφρων, Εὐρ. Φοιν. 888, Ξεν. Ἀπομν. 1.1, 9· δαιμονᾷς Μένανδ. Ἑαυτ. τ. 1· μετὰ συστοίχου αἰτιατ., δ. ἄχη, εἰσὶ προωρισμέναι δι’ ἐμὲ ὑπὸ τοῦ δαίμονος θλίψεις, Ἀριστοφ. Θεσμ. 1054.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
seul. prés.
1 être au pouvoir d’un dieu;
2 être possédé, avoir l’esprit égaré ; être troublé, bouleversé : δαιμονᾷ δόμος κακοῖς ESCHL la maison est bouleversée par le malheur qui survient (le songe de Clytemnestre).
Étymologie: δαίμων.
Spanish (DGE)
1 trag. estar bajo el poder de un demon, sufrir una desgracia por voluntad del demon δαιμονᾷ δόμος κακοῖς A.Ch.566, δαιμονῶντες ἄτᾳ A.Th.1001, (τοὺς Οἰδίπου παῖδας) δαιμονῶντας κἀνατρέψοντας πόλιν E.Ph.888.
2 frec. junto a conceptos que indican locura o pérdida del juicio estar poseído, ser un poseso o un endemoniado ἐξέλιπε τὸν βίον, δαιμονήσας Plb.31.9.4, δαιμονῶν καὶ παραφρονῶν Plu.Marc.20, τοὺς δαιμονῶντας ἀπαλλάττουσι τῶν δειμάτων Luc.Philops.16, οἱ νοσοῦντες αὐτῶν καὶ δαιμονῶντες Hom.Clem.7.10.3, cf. Artem.5.43, Philostr.VA 3.38, 4.20, Eus.PE 4.15.7, Anon.Mirac.Thecl.11.13
•junto al embaucador, del actor que representa a un dios pagano διὰ πηλίνης ὄψεως δαιμονῶντα al que representa a un diablo con la máscara dramática de barro cocido Tat.Orat.22, ἐντέχνῳ τινὶ γοητείᾳ δαιμονῶντες Clem.Al.Prot.1.3, de la herejía, Eus.HE 7.31.1
•fig. perder el juicio, estar loco o fuera de sí τοὺς δὲ ... οἰομένους ... δαιμονᾶν X.Mem.1.1.9, τῶν ὀνειρωττόντων καὶ δαιμονώντων ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν Plb.12.12b.1, cf. Plu.Per.6, 2.169d, Cels.Phil.7.40.
3 actuar por inspiración divina δαιμονᾶν τὸ πλῆθος ἔπειθον ... ὡς ἐκεῖ τοῦ θεοῦ δείξοντος I.BI 2.259.
