εὐχαίτης: Difference between revisions
Βλάπτει τὸν ἄνδρα θυμὸς εἰς ὀργὴν πεσών → Nociva res est animus irae traditus → Es schadet, wenn des Mannes Sinn dem Zorn verfällt
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου;<br /><i>adj. m.</i><br /><b>1</b> à la belle <i>ou</i> épaisse chevelure;<br /><b>2</b> au feuillage touffu ; boisé.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[χαίτη]]. | |btext=ου;<br /><i>adj. m.</i><br /><b>1</b> à la belle <i>ou</i> épaisse chevelure;<br /><b>2</b> au feuillage touffu ; boisé.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[χαίτη]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[εὐχαίτης]], ὁ (Α)<br /><b>1.</b> (για άλογα) αυτός που έχει ωραία [[χαίτη]]<br /><b>2.</b> (<b>για πρόσ.</b>) αυτός που έχει ωραία μαλλιά («πρὸς εὐχαίτεω Γανυμήδεος», <b>Καλλ.</b>)<br /><b>3.</b> ως επίθ. του Διονύσου και του Άδη<br /><b>4.</b> <b>συνεκδ.</b> (για δένδρα ή φυτά) αυτός που έχει [[ωραίο]] [[φύλλωμα]], ο [[βαθύσκιος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> [[χαίτη]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:15, 29 September 2017
English (LSJ)
ου, ὁ,
A with beautiful hair, Γανυμήδης Call.Epigr.53; epith. of Hades, Ath.Mitt.24.257 (Thrace); ofhorses, with beautiful mane, Poll. 5.83; of plants, with beautiful leaves, λωτός AP4.1.51 (Mel.); κισσός ib.9.669 (Marian.): also εὔχαιτος, ον, σώματα Herm. ap. Stob.1.49.60.
German (Pape)
[Seite 1108] ὁ, mit schönem, langem Haare, Ganymedes, Callim. 9, 56; Dionysus, Gaetul. 9 (IX, 409), wie Himer. or. 21, 8 u. Hymn. in Dion. (IX, 524); auch κισσός, Marian. Schol. 3 (IX, 669), schönrankig, wie λωτός, schönlaubig, Mel. 1, 51 (IV, 1).
Greek (Liddell-Scott)
εὐχαίτης: -ου, ὁ ἔχων ὡραίαν κόμην, Καλλ. Ἐπιγράμ. 56· ἔχων ὡραίαν χαίτην, Πολυδ. Ε΄, 83· ἔχων ὡραῖα φύλλα, Ἀνθ. Π. 4. 1, 51., 9. 669.
French (Bailly abrégé)
ου;
adj. m.
1 à la belle ou épaisse chevelure;
2 au feuillage touffu ; boisé.
Étymologie: εὖ, χαίτη.
Greek Monolingual
εὐχαίτης, ὁ (Α)
1. (για άλογα) αυτός που έχει ωραία χαίτη
2. (για πρόσ.) αυτός που έχει ωραία μαλλιά («πρὸς εὐχαίτεω Γανυμήδεος», Καλλ.)
3. ως επίθ. του Διονύσου και του Άδη
4. συνεκδ. (για δένδρα ή φυτά) αυτός που έχει ωραίο φύλλωμα, ο βαθύσκιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + χαίτη.
