παλίνορτος: Difference between revisions
From LSJ
(Bailly1_4) |
(30) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />qui s’élance <i>ou</i> éclate de nouveau, qui se ravive (ressentiment, haine).<br />'''Étymologie:''' [[πάλιν]], ὄρνυμαι. | |btext=ος, ον :<br />qui s’élance <i>ou</i> éclate de nouveau, qui se ravive (ressentiment, haine).<br />'''Étymologie:''' [[πάλιν]], ὄρνυμαι. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[παλίνορτος]], -ον (Α)<br /><b>βλ.</b> [[παλίνορσος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:12, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, (ὄρνυμι)
A recurring, inveterate, μῆνις A.Ag.154(lyr.).
German (Pape)
[Seite 450] nach E. M. die eigentliche etymologisch richtige Form für das Vorige, ὁ πάλιν ὡρμημένος erkl., u. so steht Aesch. Ag. 153 παλίνορτος οἰκονόμος μῆνις, wo Schütz παλίνορσος ändert.
Greek (Liddell-Scott)
παλίνορτος: -ον, ὁ ἐξ ὑστέρου ὁρμώμενος, Αἰσχύλ. Ἀγ. 154 πρβλ. παλίγκοτος· - περὶ τοῦ τύπου, πρβλ. θέορτος.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui s’élance ou éclate de nouveau, qui se ravive (ressentiment, haine).
Étymologie: πάλιν, ὄρνυμαι.
Greek Monolingual
παλίνορτος, -ον (Α)
βλ. παλίνορσος.
