cunctator: Difference between revisions
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
(D_3) |
(3_4) |
||
Line 4: | Line 4: | ||
{{Gaffiot | {{Gaffiot | ||
|gf=(1) <b>cūnctātŏr</b>,¹⁴ ōris, m. ([[cunctor]]), temporiseur, qui aime à prendre son temps, circonspect, hésitant : Cæl. d. Cic. Fam. 8, 10, 3 ; Liv. 6, 23, 5 ; [[non]] [[cunctator]] iniqui Stat. Th. 3, 79, prompt à l’injustice. | |gf=(1) <b>cūnctātŏr</b>,¹⁴ ōris, m. ([[cunctor]]), temporiseur, qui aime à prendre son temps, circonspect, hésitant : Cæl. d. Cic. Fam. 8, 10, 3 ; Liv. 6, 23, 5 ; [[non]] [[cunctator]] iniqui Stat. Th. 3, 79, prompt à l’injustice. | ||
}} | |||
{{Georges | |||
|georg=cunctātor, ōris, m. ([[cunctor]]), der [[Zögerer]], [[Zauderer]], sowohl v. Langsamen od. Unschlüssigen [[als]] v. Bedachtsamen, [[nosti]] Marcellum, [[quam]] [[tardus]] et [[parum]] [[efficax]] sit; itemque [[Servius]] [[quam]] [[cunctator]], Cael. in Cic. ep.: cunctatorem ex acerrimo bellatore [[factum]], Liv.: (Fabium) [[pro]] cunctatore segnem, [[pro]] [[cauto]] timidum compellabat, Liv.: [[cunctator]] naturā ([[von]] N.), et [[cui]] cauta [[potius]] consilia cum ratione [[quam]] prospera ex casu placerent, Tac. – attrib., Atheniensium populum celerem et [[supra]] [[vires]] audacem [[esse]] ad conandum, Lacedaemoniorum cunctatorem (zum [[Zaudern]] [[geneigt]]), Liv. 45, 23, 15. – [[Cunctator]] [[Beiname]] [[des]] [[gegen]] [[Hannibal]] den [[Oberbefehl]] führenden Q. [[Fabius]] [[Maximus]]; vgl. Liv. 30, 26, 9. | |||
}} | }} |
Revision as of 08:27, 15 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
cunctātor: (cont-), ōris, m. id.,
I one who acts with hesitation or tardiness, a delayer, loiterer, lingerer (not in Cic.); in a bad sense, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 3: cunctato ex acerrimo bellatore factus, Liv. 6, 23, 5.—In a good sense, a considerate or cautious person (magister equitum Fabium) pro cunctatore segnem, pro cauto timidum compellabat, Liv. 22, 12, 12; so with cautus, Tac. H. 2, 25: non cunctator iniqui Labdacus, Stat. Th. 3, 79; cf.: Atheniensium populum celerem et supra vires audacem esse ad conandum, Lacedaemoniorum cunctatorem, Liv. 45, 23, 15.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) cūnctātŏr,¹⁴ ōris, m. (cunctor), temporiseur, qui aime à prendre son temps, circonspect, hésitant : Cæl. d. Cic. Fam. 8, 10, 3 ; Liv. 6, 23, 5 ; non cunctator iniqui Stat. Th. 3, 79, prompt à l’injustice.
Latin > German (Georges)
cunctātor, ōris, m. (cunctor), der Zögerer, Zauderer, sowohl v. Langsamen od. Unschlüssigen als v. Bedachtsamen, nosti Marcellum, quam tardus et parum efficax sit; itemque Servius quam cunctator, Cael. in Cic. ep.: cunctatorem ex acerrimo bellatore factum, Liv.: (Fabium) pro cunctatore segnem, pro cauto timidum compellabat, Liv.: cunctator naturā (von N.), et cui cauta potius consilia cum ratione quam prospera ex casu placerent, Tac. – attrib., Atheniensium populum celerem et supra vires audacem esse ad conandum, Lacedaemoniorum cunctatorem (zum Zaudern geneigt), Liv. 45, 23, 15. – Cunctator Beiname des gegen Hannibal den Oberbefehl führenden Q. Fabius Maximus; vgl. Liv. 30, 26, 9.