Αἰολεύς: Difference between revisions
κοινὴ γὰρ ἡ τύχη καὶ τὸ μέλλον ἀόρατον → fortune is common to all, the future is unknown | fortune is common to all and the future unknown | fate is common to all and the future unknown
(SL_1) |
(big3_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{Slater | {{Slater | ||
|sltr=[[Αἰολεύς]] <br /> <b>1</b> Aeolian as subs. [[Ἀμύκλαθεν]] γὰρ [[ἔβα]] σὺν Ὀρέστᾳ, Αἰολέων στρατιὰν χαλκεντέα δεῦρ' ἀνάγων (sc. [[Πείσανδρος]], q. v.; cf. Strabo 333, οἱ ἐντὸς (sc. Ἰσθμοῦ) [[Αἰολεῖς]] [[πρότερον]] [[ἦσαν]], κ. τ. λ.) (N. 11.35) Αἰολεὺς ἔβαινε Δωρίαν κέλευθον ὕμνων ([[Βοιώτιος]]. Σ.: <[[αὐλός]]> supp. Bergk. “itaque Pindarus de suo carmine loqui videtur,” adnot. Snell.) *fr. 191*. | |sltr=[[Αἰολεύς]] <br /> <b>1</b> Aeolian as subs. [[Ἀμύκλαθεν]] γὰρ [[ἔβα]] σὺν Ὀρέστᾳ, Αἰολέων στρατιὰν χαλκεντέα δεῦρ' ἀνάγων (sc. [[Πείσανδρος]], q. v.; cf. Strabo 333, οἱ ἐντὸς (sc. Ἰσθμοῦ) [[Αἰολεῖς]] [[πρότερον]] [[ἦσαν]], κ. τ. λ.) (N. 11.35) Αἰολεὺς ἔβαινε Δωρίαν κέλευθον ὕμνων ([[Βοιώτιος]]. Σ.: <[[αὐλός]]> supp. Bergk. “itaque Pindarus de suo carmine loqui videtur,” adnot. Snell.) *fr. 191*. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-έως, ὁ<br /><br /><b class="num">• Morfología:</b> [nom. plu. jón. -έες Hdt.1.28, át. -εῖς pero -ῆς Th.7.57; tes. dat. plu. Αἰολείεσσι <i>BCH</i> 59.1935.55.19 (Larisa II a.C.)]<br />[[eolio]] gener. plu., Hdt.l.c., Th.7.57, X.<i>Cyr</i>.6.2.10, <i>HG</i> 3.4.11, Scymn.239, <i>BCH</i> l.c. • DMic.: <i>ạ3-wo-re-u-si</i> (?). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:58, 21 August 2017
English (LSJ)
έως, ὁ, Aeolian; pl.
A Αἰολέες Hdt.1.28, Att. Αἰολεῖς or -ῆς Th.7.57:—hence Adj. Αἰολικός, ή, όν, of or like the Aeolians, Theoc.1.56(v.l.); of the Aeolic dialect, A.D.Adv.193.15,al.: Comp. -ώτερον 194.8; of Aeolic metre, Heph.7.5. Adv. -κῶς S.E.M.1.78:—Αἰόλιος, α, ον, in the Aeolian mode, νόμος Plu.2.1132d:—fem. Αἰολίς, ίδος, Hes.Op.636, Hdt., etc.; of the Aeolian mode, Pratin.5; of the Aeolic dialect, A.D.Adv.155.11: Subst., Αἰολίς, ἡ, Id.Synt.309.25: poet. fem. Αἰοληΐς, Pi.O.1.102.
Greek (Liddell-Scott)
Αἰολεύς: έως, ὁ, κάτοικος τῆς Αἰολίδος ἢ ὁ εἰς τὴν Αἰολικὴν φυλὴν ἀνήκων· πληθ. Αἰολέες, Ἡροδ. 1, 28, Ἀττ. Αἰολεῖς ἢ -ῆς, Θουκ. 7. 57: -ἐντεῦθεν ἐπίθ. Αἰολικός ή, όν, = ἀνήκων εἰς Αἰολέα ἢ ὅμοιος τοῖς Αἰολεῦσι. Θεόκρ. 1.56, κτλ. - θηλ. Αἰολίς, ίδος, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 638., Ἡρόδ. κτλ. ποιητ. θηλ. Αἰοληΐς, Πινδ. Ο.1.164: - Ἐπίρρ. Αἰολικῶς, Γραμμ.
English (Slater)
Αἰολεύς
1 Aeolian as subs. Ἀμύκλαθεν γὰρ ἔβα σὺν Ὀρέστᾳ, Αἰολέων στρατιὰν χαλκεντέα δεῦρ' ἀνάγων (sc. Πείσανδρος, q. v.; cf. Strabo 333, οἱ ἐντὸς (sc. Ἰσθμοῦ) Αἰολεῖς πρότερον ἦσαν, κ. τ. λ.) (N. 11.35) Αἰολεὺς ἔβαινε Δωρίαν κέλευθον ὕμνων (Βοιώτιος. Σ.: <αὐλός> supp. Bergk. “itaque Pindarus de suo carmine loqui videtur,” adnot. Snell.) *fr. 191*.
Spanish (DGE)
-έως, ὁ
• Morfología: [nom. plu. jón. -έες Hdt.1.28, át. -εῖς pero -ῆς Th.7.57; tes. dat. plu. Αἰολείεσσι BCH 59.1935.55.19 (Larisa II a.C.)]
eolio gener. plu., Hdt.l.c., Th.7.57, X.Cyr.6.2.10, HG 3.4.11, Scymn.239, BCH l.c. • DMic.: ạ3-wo-re-u-si (?).
