κάλτιος: Difference between revisions

From LSJ

εὖγε, εὖγε, ὦ κύνες, ἕπεσθε → good, good, hounds; after her, hounds

Source
(Bailly1_3)
(18)
Line 18: Line 18:
{{bailly
{{bailly
|btext=ου (ὁ) :<br /><i>c.</i> [[καλτίκιος]].
|btext=ου (ὁ) :<br /><i>c.</i> [[καλτίκιος]].
}}
{{grml
|mltxt=[[κάλτιος]], ὁ (Α)<br />[[είδος]] κοίλου υποδήματος τών Ρωμαίων, [[κατόπιν]] και τών Βυζαντινών, που αποτελούσε την απαραίτητη εθνική [[υπόδηση]] [[κάθε]] Ρωμαίου πολίτη.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Σικελικής προελεύσεως <span style="color: red;"><</span> λατ. <i>calceus</i> <span style="color: red;"><</span> <i>calx</i>, <i>calcis</i> «[[φτέρνα]]»].
}}
}}

Revision as of 06:37, 29 September 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: κάλτιος Medium diacritics: κάλτιος Low diacritics: κάλτιος Capitals: ΚΑΛΤΙΟΣ
Transliteration A: káltios Transliteration B: kaltios Transliteration C: kaltios Beta Code: ka/ltios

English (LSJ)

ὁ, Sicil. form of Lat.

   A calceus, shoe, Rhinth.5, Plu.Aem.5, 2.813e, Edict.Diocl.9.7:—κάλτοι· ὑποδήματα κοῖλα, ἐν οἷς ἱππεύουσι, Hsch.:—καλίκιοι, Plb.30.18.3 codd.:—κάλσιοι, Gloss.

German (Pape)

[Seite 1314] = καλίκιος, Rhinth. bei Poll. 7, 90; B. A. 101 erkl. τὸ ὑπόδημα, es ist der eigentlich griechische Ausdruck für die röm. Fußbedeckung. – Die Form καλτίκιος, die sich einige Male bei Plut. findet, ist verderbt, vgl. Aem. P. 5 Pomp. 24.

Greek (Liddell-Scott)

κάλτιος: ὁ, Σικελικὸς τύπος τοῦ calceus, εἶδος ὑποδήματος, Ρίνθων παρὰ Πολυδ. Ζ΄, 90, πρβλ. Πλουτ. Αἰμίλ. 5., 2. 813Ε· ― παρὰ Πολυβ. 30. 16, 3, ἔχομεν τὸν ἀμφίβολον τύπον καλίκιοι· καὶ παρὰ Πλουτ. 2. 465Α, καλτίκιοι. Τὸ κυρίως Ἑλληνικὸν ὄνομα τοῦ εἴδους τούτου τοῦ ὑποδήματος ἦτο ὑπόδημα κοῖλον. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «κάλτοι· ὑποδήματα κοῖλα, ἐν οἷς ἱππεύουσι».

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
c. καλτίκιος.

Greek Monolingual

κάλτιος, ὁ (Α)
είδος κοίλου υποδήματος τών Ρωμαίων, κατόπιν και τών Βυζαντινών, που αποτελούσε την απαραίτητη εθνική υπόδηση κάθε Ρωμαίου πολίτη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Σικελικής προελεύσεως < λατ. calceus < calx, calcis «φτέρνα»].