ἡβηδόν: Difference between revisions
Θυμῷ χαρίζου μηδέν, ἄνπερ νοῦν ἔχῃς → Si mens est tibi, ne cedas iracundiae → Dem Zorn sei nicht zu Willen, bist du bei Verstand
(Bailly1_2) |
(16) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>adv.</i><br />dans l’âge de la jeunesse, dans l’âge où l’on porte les armes.<br />'''Étymologie:''' [[ἥβη]], -δον. | |btext=<i>adv.</i><br />dans l’âge de la jeunesse, dans l’âge où l’on porte les armes.<br />'''Étymologie:''' [[ἥβη]], -δον. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἡβηδόν]] (Α)<br /><b>επίρρ.</b><br /><b>1.</b> [[κατά]] την εφηβική [[ηλικία]] («ἅπαντες [[ἡβηδόν]]», <b>Ηρόδ.</b>)<br /><b>2.</b> από την εφηβική [[ηλικία]] και [[πάνω]] («τοὺς ἄνδρας ἡβηδὸν ἀποσφάξαι», <b>Διόδ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ήβη</i> <span style="color: red;">+</span> κατάλ. επιρρ. -<i>δόν</i> (<b>[[πρβλ]].</b> <i>βαθμη</i>-<i>δόν</i>, <i>σχε</i>-<i>δόν</i>)]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:38, 29 September 2017
English (LSJ)
Adv.
A from the youth upwards, ἅπαντες ἡβηδόν Hdt.1.172, cf. 6.21, Luc.Vit.Auct.14,al.; ἄξιον Ἐφεσίοις ἡ. ἀπάγξασθαι Heraclit.121; τοὺς ἄνδρας ἡ. ἀποσφάξαι D.S.3.54, cf. D.H.2.16,al.
German (Pape)
[Seite 1149] jugendlich; ἐνδύντες τὰ ὅπλα πάντες ἡβηδόν Her. 1, 172, indem alle, die im Jugendalter standen, die ganze waffenfähige Mannschaft, die Waffen ergriffen; Μιλήσιοι πάντες ἡβηδὸν ἀπεκείραντο τὰς κεφαλάς 6, 21, die ganze Jugend schor sich den Kopf; Sp., τοὺς ἄνδρας ἡβηδὸν ἀποσφάξαι D. Sic. 3, 54; ἐγὼ δὲ κέλομαι πᾶσιν ἡβηδὸν οἰμώζειν Luc. vit. auct. 14; Tim. 37; Suid.
Greek (Liddell-Scott)
ἡβηδόν: ἐπίρρ., ἀπὸ τῆς νεανικῆς ἡλικίας καὶ ἐπάνω, πάντες ἡβηδὸν Ἡρόδ. 1. 172., 6. 21, πρβλ. Λουκ. Β. Πρ. 14 κ. ἀλλ.˙ τοὺς ἄνδρας ἡβ. ἀποσφάξαι Διόδ. 3. 54.
French (Bailly abrégé)
adv.
dans l’âge de la jeunesse, dans l’âge où l’on porte les armes.
Étymologie: ἥβη, -δον.
Greek Monolingual
ἡβηδόν (Α)
επίρρ.
1. κατά την εφηβική ηλικία («ἅπαντες ἡβηδόν», Ηρόδ.)
2. από την εφηβική ηλικία και πάνω («τοὺς ἄνδρας ἡβηδὸν ἀποσφάξαι», Διόδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ήβη + κατάλ. επιρρ. -δόν (πρβλ. βαθμη-δόν, σχε-δόν)].
