ἀμυντέον: Difference between revisions

From LSJ

διὸ καὶ μεταλάττουσι τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν αἱ δοκοῦσαι παρθένοι τῶν εἰδώλων → therefore those professing to be virgins of the idols even change the natural use into the unnatural (Origen, commentary on Romans 1:26)

Source
(big3_3)
(2)
Line 15: Line 15:
{{DGE
{{DGE
|dgtxt=<b class="num">• Prosodia:</b> [ᾰ-]<br /><b class="num">1</b> [[hay que ayudar, defender]] c. dat. de pers. ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S.<i>Ant</i>.677, ἡμῖν ἔσται [[ἀμυντέον]] X.<i>Cyr</i>.8.6.6.<br /><b class="num">2</b> [[hay que hacer frente a, luchar contra]] τὸ πρᾶγμα Ar.<i>Lys</i>.661.
|dgtxt=<b class="num">• Prosodia:</b> [ᾰ-]<br /><b class="num">1</b> [[hay que ayudar, defender]] c. dat. de pers. ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S.<i>Ant</i>.677, ἡμῖν ἔσται [[ἀμυντέον]] X.<i>Cyr</i>.8.6.6.<br /><b class="num">2</b> [[hay que hacer frente a, luchar contra]] τὸ πρᾶγμα Ar.<i>Lys</i>.661.
}}
{{lsm
|lsmtext='''ἀμυντέον:''' ρημ. επίθ. του [[ἀμύνω]], αυτός που πρέπει να βοηθήσει, με δοτ. προσ., σε Ξεν.· ομοίως πληθ. <i>ἀμυντέα</i>, σε Σοφ.
}}
}}

Revision as of 17:56, 30 December 2018

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἀμυντέον Medium diacritics: ἀμυντέον Low diacritics: αμυντέον Capitals: ΑΜΥΝΤΕΟΝ
Transliteration A: amyntéon Transliteration B: amynteon Transliteration C: amynteon Beta Code: a)munte/on

English (LSJ)

verb. Adj. of ἀμύνω,

   A one must assist, c. dat. pers., X.Cyr.8.6.6: also pl., ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S.Ant.677.    II one must repel, Ar. Lys.661.

Greek (Liddell-Scott)

ἀμυντέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἀμύνω, χρὴ ἀμύνειν, δηλ. βοηθεῖν· μετὰ δοτ. προσ., Ξεν. Κύρ. 8. 6, 6· οὕτω καὶ πληθ. ἀμυντέ’ ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις Σοφ. Ἀντ. 677. ΙΙ. χρὴ ἀπελαύνειν, ἀποκρούειν, Ἀριστοφ. Λυσ. 661.

Spanish (DGE)

• Prosodia: [ᾰ-]
1 hay que ayudar, defender c. dat. de pers. ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S.Ant.677, ἡμῖν ἔσται ἀμυντέον X.Cyr.8.6.6.
2 hay que hacer frente a, luchar contra τὸ πρᾶγμα Ar.Lys.661.

Greek Monotonic

ἀμυντέον: ρημ. επίθ. του ἀμύνω, αυτός που πρέπει να βοηθήσει, με δοτ. προσ., σε Ξεν.· ομοίως πληθ. ἀμυντέα, σε Σοφ.