συνεπιμελέομαι: Difference between revisions
Ἰὸς πέφυκεν ἀσπίδος κακὴ γυνή → Ipsum venenum aspidis mulier mala → Das reinste Natterngift ist eine schlechte Frau
(Bailly1_5) |
(6) |
||
Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=-οῦμαι;<br />prendre soin en même temps <i>ou</i> en commun : τινος de qqn <i>ou</i> de qch.<br />'''Étymologie:''' [[σύν]], [[ἐπιμελέομαι]]. | |btext=-οῦμαι;<br />prendre soin en même temps <i>ou</i> en commun : τινος de qqn <i>ou</i> de qch.<br />'''Étymologie:''' [[σύν]], [[ἐπιμελέομαι]]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''συνεπιμελέομαι:''' αποθ. ([[μέλομαι]]), [[συμμετέχω]] στη [[φροντίδα]] για [[κάτι]] ή [[φροντίζω]], [[επιμελούμαι]] [[κάτι]] από κοινού με κάποιον, <i>τινος</i>, σε Θουκ., Ξεν.· [[συνεπιμελέομαι]] τῆς στρατιᾶς, έχω από κοινού την [[επιμέλεια]], τη [[φροντίδα]] για το [[στράτευμα]], σε Ξεν.· απόλ., στον ίδ. | |||
}} | }} |
Revision as of 01:56, 31 December 2018
English (LSJ)
or συνεπι-μέλομαι,
A join in taking care of or attending to, τινος Th.8.39, X.Eq.Mag.1.8, etc.; τῆς στρατιᾶς have joint charge of, Id.An.6.1.22; σ. μεθ' ἡμῶν προσήκει D. 48.5, cf. Arist.Ath.49.3; συνεπιμέλεσθαι δὲ αὐτῷ καὶ τοὺς στρατηγούς IG12.59.14, cf. 88.19; τοῦ ἀναθήματος . . τῇ βουλῇ -ήθησαν Ἀρχ. Ἐφ. 1917.41 (Attic decree, iv B.C.): abs., X.Mem.2.8.3; συνεπιμεληθῆναι ὅπως καταστῶσιν Pl.Lg.754c; ὅπως ἂν τάχιστα τυθῇ IG12.39.68; ὅπως τι ληφθῇ PCair.Zen.217.6 (iii B.C.), cf. IG22.678.14; σ. ἵνα . . OGI 214.24 (Milet., iii B.C.).
Greek (Liddell-Scott)
συνεπιμελέομαι: ἀποθετ. (μέλομαι) ἀπὸ κοινοῦ μετά τινος ἐπιμελοῦμαι, φροντίζω περί τινος ἢ προσέχω εἴς τι, τινος Θουκ. 8. 39· Ξεν.· σ. τῆς στρατιᾶς, ἔχειν κοινὴν ἐπιμέλειαν ἢ φροντίδα περὶ αὐτῆς, ὁ αὐτ. ἐν Ἀναβ. 6. 1, 22· σ. τινος μετά τινος Δημ. 1168. 17· ἀπολ., Ξεν. Ἀπομν. 2. 8, 3· μετ’ ἐξηρτημένης προτάσεως, ξυνεπιμεληθῆναι ὅπως τι ἔσται Πλάτ. Νόμ. 754C· σ. ὡς... Συλλ. Ἐπιγρ. 115.
French (Bailly abrégé)
-οῦμαι;
prendre soin en même temps ou en commun : τινος de qqn ou de qch.
Étymologie: σύν, ἐπιμελέομαι.
Greek Monotonic
συνεπιμελέομαι: αποθ. (μέλομαι), συμμετέχω στη φροντίδα για κάτι ή φροντίζω, επιμελούμαι κάτι από κοινού με κάποιον, τινος, σε Θουκ., Ξεν.· συνεπιμελέομαι τῆς στρατιᾶς, έχω από κοινού την επιμέλεια, τη φροντίδα για το στράτευμα, σε Ξεν.· απόλ., στον ίδ.