ἀγήρατος

English (LSJ)

(A), ον,

   A ageless, κλέος E.IA567 (lyr.), IG14.1930.3: also in Prose, Lys.2.79, X.Mem.4.3.13, Pl.Ax.370d, Arist.Cael. 270b2, Gal.12.201. [Later-ᾱτος, Epigr.Gr.35a (Athens), IG14.1188, Orac. ap. Ps.-Callisth.1.33.]
ἀγήρατος (B), ὁ,

   A stone used by shoemakers to polish women's shoes, Gal.12.201, Asclep. ap. Aët.8.43.

German (Pape)

[Seite 13] (γηράω), unalternd, prof. Form für ἀγήραντος (Plat. vrbdt ἄπονα καὶ ἀγήρατα Ax. 370 d; sonst immer ἀγήρως); ἀτριβὴς καὶ ἀγήρατος, unveränderlich, Xen. Mem. 4, 3, 13; vgl. Cyr. 8, 7, 3; μνῆμαι Lys. 2, 29.

Greek (Liddell-Scott)

ἀγήρᾰτος: -ον, = ἀγήραος, κλέος, Εὐρ. Ι. Α. 567 (λυρ.), Συλλ. Ἐπιγρ. 6269· - ὡσαύτως παρὰ πεζοῖς, Λυσ. 198. 8, Ξεν. Ἀπομ. 4. 3, 13, Πλάτ. Ἀξ. 370D, Ἀριστ. π. Οὐρ. I. 3, 9.

French (Bailly abrégé)

1ος, ον :
exempt de vieillesse, impérissable.
Étymologie: ἀ, γηράσκω.

Spanish (DGE)

(ἀγήρᾰτος) -ον

• Prosodia: -ᾱ- CEG 548.4 (Ática IV a.C.), 721.2 (Egas, Macedonia IV a.C.), Simon.118.4D. (var., v. ἀγήραντος), E.Epigr.2.1, IUrb.Rom.1532.3 (pero var. -αντος en AP 7.6 q.u.), Orác. en Ps.Callisth.1.33
I que no envejece, inmortal ἀ. πόλος αἰθέρος E.Epigr.2.1, κόσμος X.Mem.4.3.13, Arist.Cael.270^b2, cf. Pl.Ax.370d, κλέος E.IA 567, μνῆμαι Lys.2.79, Ὅμηρος, ἀγήρατον στόμα κόσμου παντός IUrb.Rom.1532.3, frec. en epigr. funerar. σωφροσύνη CEG 548.4, πένθος CEG 604.4 (Ática IV a.C.?), ἀγήρατος ἀθανάτη τε de una difunta IUrb.Rom.1300 (II/III d.C.), cf. CEG 721.2 (IV a.C.), αἰῶνες Orác. en Ps.Callisth.1.33
•de una de las manifestaciones del eón primario gnóstico, Hippol.Haer.5.14.10.
II subst.
1 ὁ ἀ. piedra con propiedades curativas, usada tb. para pulimentar el calzado femenino Asclep.Iun. en Gal.12.986, Heras en Gal.12.983, Gal.12.201, Cyran.6.4.
2 τὸ ἀ. bot. agérato, artemisia basta, Achillea ageratum L., Dsc.4.58, Plin.HN 27.13.
3 τὸ ἀ. bot. orégano cabruno, Satureja thymbra L., Ps.Dsc.3.37.

Greek Monotonic

ἀγήρᾰτος: -ον = ἀγήραος, σε Ευρ., Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

ἀγήρᾰτος: Eur., Lys., Xen., Plat., Arst. = ἀγήραος.