ὑπόσαλος: Difference between revisions
δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται → when the oak falls, everyone cuts wood | when an oak has fallen, every man gathers wood | on the fall of an oak, every man gathers wood | when an oak has fallen, every man becomes a woodcutter | one takes advantage of somebody who has lost his strength | one takes advantage of somebody who has lost his power | when the tree is fallen, every man goes to it with his hatchet
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+)<\/b>" to "$1") |
|||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=yposalos | |Transliteration C=yposalos | ||
|Beta Code=u(po/salos | |Beta Code=u(po/salos | ||
|Definition=ον, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">under the sea</b>, νησίον <span class="bibl"><span class="title">Stad.</span>72</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">II</span> | |Definition=ον, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">under the sea</b>, νησίον <span class="bibl"><span class="title">Stad.</span>72</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">II</span> [[shaken underneath]], [[undermined]], γῆ Plu.2.434c (<b class="b3">ὑπὸ σάλου</b> codd.); <b class="b3">ὀδόντες ὑ</b>. [[loose]] teeth, Dsc.1.105.5.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 11:55, 30 June 2020
English (LSJ)
ον,
A under the sea, νησίον Stad.72. II shaken underneath, undermined, γῆ Plu.2.434c (ὑπὸ σάλου codd.); ὀδόντες ὑ. loose teeth, Dsc.1.105.5.
German (Pape)
[Seite 1231] unter der Woge, bes. auf offenem, wogendem Meere. Dah. ein wenig schwankend, Plut.; ὀδόντες, etwas wackelnde Zähne, Diosc.
Greek (Liddell-Scott)
ὑπόσᾰλος: -ον, ὁ ὑπὸ τὴν θάλασσαν, νησίον Georg. Gr. min. τ. 2, σ. 449, Gail. ΙΙ. ὑποσειόμενος ὡς ὑπὸ θαλάσσης κάτωθεν, σειόμενος κάτωθεν, τῆς γῆς ὑποσάλου γενομένης, διάφορ. γραφ. ἐν Πλουτ. 2. 434C· ὀδόντες ὑπ., χαλαροὶ ὀδόντες, ὑποσαλευόμενοι, Διοσκ. 5. 119.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui a les flots sous lui ; vacillant.
Étymologie: ὑπό, σάλος.
Greek Monolingual
-ον, Α
1. αυτός που βρίσκεται κάτω από θάλασσα, ιδίως ταραγμένη
2. (κατ' επέκτ.) αυτός που σαλεύει, που ταρακουνιέται λίγο («τῆς γῆς ὑποσάλου γενομένης», Πλούτ.)
3. φρ. «ὀδόντες ὑπόσαλοι» — δόντια που κουνιούνται, που είναι έτοιμα να πέσουν (Διόσκ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)- + σάλος «κίνηση, ταραχή, τρικυμία»].
Russian (Dvoretsky)
ὑπόσᾰλος: досл. покачивающийся на море, перен. качающийся, сотрясающийся (ἡ γῆ Plut.).
