επίδικος: Difference between revisions
From LSJ
οἱ τοῖς πέλας ἐπιβουλεύοντες, λανθάνουσι πολλὰκις ὑφ' ἑτέρων τοῦτ' αὐτὸ πάσχοντες → when people plot against their neighbours, they fall victim to the same sort of plot themselves
m (Text replacement - "τοῡ" to "τοῦ") |
m (Text replacement - " τοῑς " to " τοῖς ") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-η, -ο (AM [[ἐπίδικος]], -ον)<br />αυτός που βρίσκεται [[ακόμη]] στην [[κρίση]] του δικαστηρίου, που δεν έχει ξεκαθαριστεί νομικώς («ἐπιδίκου ὄντος τοῦ κλήρου», <b>Δημοσθ.</b>)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>φρ.</b> «επίδικο [[πράγμα]]» — ό,τι έχει καταστεί [[αντικείμενο]] δικαστικής διαφοράς<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> διαφιλονικούμενος, αμφισβητούμενος («[[ἐπίδικος]] [[νίκη]]»)<br /><b>2.</b> αυτός που υποβάλλεται στην [[κρίση]] κάποιου («[[δίδωμι]] ἐμαυτὸν ἐπίδικον | |mltxt=-η, -ο (AM [[ἐπίδικος]], -ον)<br />αυτός που βρίσκεται [[ακόμη]] στην [[κρίση]] του δικαστηρίου, που δεν έχει ξεκαθαριστεί νομικώς («ἐπιδίκου ὄντος τοῦ κλήρου», <b>Δημοσθ.</b>)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>φρ.</b> «επίδικο [[πράγμα]]» — ό,τι έχει καταστεί [[αντικείμενο]] δικαστικής διαφοράς<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> διαφιλονικούμενος, αμφισβητούμενος («[[ἐπίδικος]] [[νίκη]]»)<br /><b>2.</b> αυτός που υποβάλλεται στην [[κρίση]] κάποιου («[[δίδωμι]] ἐμαυτὸν ἐπίδικον τοῖς δημόταις», Διον. Αλ.)<br /><b>3.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> ἡ [[ἐπίδικος]]<br />[[κληρονόμος]] για την οποία απαιτείται δικαστική [[απόφαση]] για το [[ποιός]] από τους πλησιέστερους συγγενείς θα τήν κληρονομήσει.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> [[δίκη]]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 18:05, 25 March 2021
Greek Monolingual
-η, -ο (AM ἐπίδικος, -ον)
αυτός που βρίσκεται ακόμη στην κρίση του δικαστηρίου, που δεν έχει ξεκαθαριστεί νομικώς («ἐπιδίκου ὄντος τοῦ κλήρου», Δημοσθ.)
νεοελλ.
φρ. «επίδικο πράγμα» — ό,τι έχει καταστεί αντικείμενο δικαστικής διαφοράς
αρχ.
1. διαφιλονικούμενος, αμφισβητούμενος («ἐπίδικος νίκη»)
2. αυτός που υποβάλλεται στην κρίση κάποιου («δίδωμι ἐμαυτὸν ἐπίδικον τοῖς δημόταις», Διον. Αλ.)
3. το θηλ. ως ουσ. ἡ ἐπίδικος
κληρονόμος για την οποία απαιτείται δικαστική απόφαση για το ποιός από τους πλησιέστερους συγγενείς θα τήν κληρονομήσει.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + δίκη.
