προσφωνώ

Greek Monolingual

προσφωνῶ, -έω, ΝΜΑ
απευθύνω σε κάποιον χαιρετιστήριο λόγο, κάνω προσφώνηση, προσαγορεύω (α. «τον πρόεδρο της Δημοκρατίας προσφώνησε ο δήμαρχος» β. «πολλῆς δὲ σιγῆς γενομένης προσεφώνησε... λέγων», ΚΔ)
αρχ.
1. καλώ κάποιον με το όνομά του («Ἀλέξανδρον θέλεις ὀνόματι προσφωνεῖν», Ευρ.)
2. χαιρετίζω κάποιον ως... («προσκυνησάντων αὐτὸν καὶ προσφωνησάντων βασιλέα», Πολ.)
3. λέγω («οὔ σοι προσήκει τήνδε προσφωνεῖν φάτιν», Σοφ.)
4. αφιερώνω σε κάποιον σύγγραμμα («τὰς αὑτοῦ πράξεις ἀναγράφων ἐκείνῳ προσεφώνησεν», Πλούτ.)
5. δίνω οδηγίες ή διαταγές
6. ειδοποιώ, γνωστοποιώ.
[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ- + φωνῶ (< φωνή)].