Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

μονόπρακτος: Difference between revisions

From LSJ

Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil

Plato, Laws, 626e
(25)
 
m (Text replacement - "<b>πρβλ.</b>" to "πρβλ.")
Line 1: Line 1:
{{grml
{{grml
|mltxt=-η, -ο<br /><b>1.</b> (για θεατρικό ή μουσικό [[έργο]]) ο αποτελούμενος από μία μόνο [[πράξη]] («μονόπρακτη όπερα», «μονόπρακτη [[κωμωδία]]»)<br /><b>2.</b> (συν. το ουδ. ως ουσ.) <i>το μονόπρακτο</i><br />σύντομο θεατρικό [[έργο]] που αποτελείται από μία [[πράξη]] («τα μονόπρακτα του Μπρεχτ»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>μον</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>πρακτος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[πράττω]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>έμ</i>-<i>πρακτος</i>, <i>τρί</i>-<i>πρακτος</i>. Η λ. μαρτυρείται από το 1866 στον Αλέξ. Βουκίδη].
|mltxt=-η, -ο<br /><b>1.</b> (για θεατρικό ή μουσικό [[έργο]]) ο αποτελούμενος από μία μόνο [[πράξη]] («μονόπρακτη όπερα», «μονόπρακτη [[κωμωδία]]»)<br /><b>2.</b> (συν. το ουδ. ως ουσ.) <i>το μονόπρακτο</i><br />σύντομο θεατρικό [[έργο]] που αποτελείται από μία [[πράξη]] («τα μονόπρακτα του Μπρεχτ»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>μον</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>πρακτος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[πράττω]]), [[πρβλ]]. <i>έμ</i>-<i>πρακτος</i>, <i>τρί</i>-<i>πρακτος</i>. Η λ. μαρτυρείται από το 1866 στον Αλέξ. Βουκίδη].
}}
}}

Revision as of 15:21, 23 August 2021

Greek Monolingual

-η, -ο
1. (για θεατρικό ή μουσικό έργο) ο αποτελούμενος από μία μόνο πράξη («μονόπρακτη όπερα», «μονόπρακτη κωμωδία»)
2. (συν. το ουδ. ως ουσ.) το μονόπρακτο
σύντομο θεατρικό έργο που αποτελείται από μία πράξη («τα μονόπρακτα του Μπρεχτ»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)- + -πρακτος (< πράττω), πρβλ. έμ-πρακτος, τρί-πρακτος. Η λ. μαρτυρείται από το 1866 στον Αλέξ. Βουκίδη].