εὐδιάχυτος

English (LSJ)

ον, A easily dissolved, φάρμακα ὑπὸ τῶν κοιλιῶν Arist. Pr.864a29; γῆ Thphr.CP3.2.6. 2 easily diffused, ἀήρ Placit.4.13.11. 3 flexible, Sch.Pi.P.1.17. II easily relieved, τὴν ὄρεξιν εὐ. ἔχειν Epicur.Sent.26.

German (Pape)

[Seite 1062] leicht in Fluß zu bringen, aus einander zu gießen, ὕδωρ εὐδ. κα ἀπαγὲς καὶ ἀσύστατον Plut. de prim. frig. 11; von der Luft, id.; – leicht zu verdauen, Arist. probl. 1, 42; von der Erde, locker.

Greek (Liddell-Scott)

εὐδιάχῠτος: -ον, εὐκόλως διαλυόμενος φάρμακα Ἀριστ. Πρβλ. 1. 42· γῆ Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 3. 2, 6· ἀὴρ Πλούτ. 2. 901Β· τὴν ὄρεξιν εὐδ. ἔχειν Διογ. Λ. 10. 149.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
facile à liquéfier, à dissoudre.
Étymologie: εὖ, διαχέω.

Greek Monolingual

εὐδιάχυτος, -ον (ΑΜ)
1. αυτός που διαχέεται εύκολα
αρχ.
1. αυτός που καταπραΰνεται, που ανακουφίζεται εύκολα («εὐδιάχυτον τὴν ὄρεξιν ἔχουσιν», Επίκ.)
2. ο εύκαμπτος, ο ευλύγιστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + διάχυτος (< διαχέω)].

Russian (Dvoretsky)

εὐδιάχῠτος:
1) весьма текучий (ὕδωρ Plut.);
2) легко разжижаемый, без труда растворяющийся (φάρμακα ὑπὸ τῶν χοιλιῶν и ταῖς κοιλιαῖς Arst.);
3) легко рассеивающийся (ἀήρ Plut.).