οἰκοφθόρος: Difference between revisions
From LSJ
m (Text replacement - "d’" to "d'") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=oi)kofqo/ros | |Beta Code=oi)kofqo/ros | ||
|Definition=ὁ, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[one who ruins a house]], [[a prodigal]], synonym: φθορόοικος <span class="bibl">E. <span class="title">Fr.</span>1055</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Lg.</span>689d</span>, <span class="bibl">Ph.1.311</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> [[seducer]], [[adulterer]], PGrenf. 1.53.19 (<b class="b3">-φθερ-</b>, iv A.D.), Suid. [[sub verbo|s.v.]] [[Ἱλάριος]].</span> | |Definition=ὁ, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[one who ruins a house]], [[a prodigal]], synonym: φθορόοικος <span class="bibl">E. <span class="title">Fr.</span>1055</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Lg.</span>689d</span>, <span class="bibl">Ph.1.311</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> [[seducer]], [[adulterer]], PGrenf. 1.53.19 (<b class="b3">-φθερ-</b>, iv A.D.), Suid. [[sub verbo|s.v.]] [[Ἱλάριος]].</span> | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui ruine une maison, prodigue;<br /><b>2</b> coupable d'adultère.<br />'''Étymologie:''' [[οἶκος]], [[φθείρω]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''οἰκοφθόρος''': ὁ, ὁ φθείρων, καταστρέφων οἶκον, ἄσωτος, Εὐρ. Ἀποσπ. 1041, Πλάτ. Νόμ. 689D, Διον. Ἁλ. 1. 14· - ὁ ἐξαπατῶν γυναῖκα εἰς ἀσέλγειαν, [[μοιχός]], Σουΐδ. ἐν λ. Ἱλάριος. | |lstext='''οἰκοφθόρος''': ὁ, ὁ φθείρων, καταστρέφων οἶκον, ἄσωτος, Εὐρ. Ἀποσπ. 1041, Πλάτ. Νόμ. 689D, Διον. Ἁλ. 1. 14· - ὁ ἐξαπατῶν γυναῖκα εἰς ἀσέλγειαν, [[μοιχός]], Σουΐδ. ἐν λ. Ἱλάριος. | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
Revision as of 22:25, 1 October 2022
English (LSJ)
ὁ, A one who ruins a house, a prodigal, synonym: φθορόοικος E. Fr.1055, Pl.Lg.689d, Ph.1.311. II seducer, adulterer, PGrenf. 1.53.19 (-φθερ-, iv A.D.), Suid. s.v. Ἱλάριος.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui ruine une maison, prodigue;
2 coupable d'adultère.
Étymologie: οἶκος, φθείρω.
Greek (Liddell-Scott)
οἰκοφθόρος: ὁ, ὁ φθείρων, καταστρέφων οἶκον, ἄσωτος, Εὐρ. Ἀποσπ. 1041, Πλάτ. Νόμ. 689D, Διον. Ἁλ. 1. 14· - ὁ ἐξαπατῶν γυναῖκα εἰς ἀσέλγειαν, μοιχός, Σουΐδ. ἐν λ. Ἱλάριος.
Greek Monotonic
οἰκοφθόρος: ὁ (φθείρω), αυτός που καταστρέφει ένα σπίτι, άσωτος, σε Πλάτ.
Russian (Dvoretsky)
οἰκοφθόρος: ὁ разоритель, расточитель Plat.
Middle Liddell
οἰκο-φθόρος, ὁ, φθείρω
one who ruins a house, a prodigal, Plat.
