παράμονος: Difference between revisions
ἀλλ' ἦν ἅπαντα τεταγμένα νόμων ἐπιταγαῖς → but all their acts were regulated by prescriptions set forth in laws
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0490.png Seite 490]] = Vorigem; καὶ εὔνους [[ὑπηρέτης]], Xen. Mem. 2, 10, 3; Sp.; – poet. παρμονώτερος ἀνθρώποισι [[ὄλβος]], Pind. N. 8, 16. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0490.png Seite 490]] = Vorigem; καὶ εὔνους [[ὑπηρέτης]], Xen. Mem. 2, 10, 3; Sp.; – poet. παρμονώτερος ἀνθρώποισι [[ὄλβος]], Pind. N. 8, 16. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''παράμονος:''' дор. [[πάρμονος]] 2 Pind., Xen., Plut. = [[παραμόνιμος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 21: | Line 24: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''παράμονος:''' ποιητ. [[πάρμονος]], -ον, = το επόμ., σε Πίνδ. | |lsmtext='''παράμονος:''' ποιητ. [[πάρμονος]], -ον, = το επόμ., σε Πίνδ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[παράμονος]], ποετ. [[πάρμονος]], ον, = [[παραμόνιμος]], Pind.] | |mdlsjtxt=[[παράμονος]], ποετ. [[πάρμονος]], ον, = [[παραμόνιμος]], Pind.] | ||
}} | }} | ||
Revision as of 15:15, 3 October 2022
English (LSJ)
poet. πάρμονος, ον, rarer form of foreg. (q.v.), πένθος Plu.2.114f; εὐτυχία Cat.Cod.Astr.8(4).207, cf. Vett.Val.292.30; οἶνος Gp.1.12.32; ὄλβος παρμονώτερος Pi.N.8.17.
German (Pape)
[Seite 490] = Vorigem; καὶ εὔνους ὑπηρέτης, Xen. Mem. 2, 10, 3; Sp.; – poet. παρμονώτερος ἀνθρώποισι ὄλβος, Pind. N. 8, 16.
Russian (Dvoretsky)
παράμονος: дор. πάρμονος 2 Pind., Xen., Plut. = παραμόνιμος.
Greek (Liddell-Scott)
παράμονος: ποιητικ. πάρμονος, ον, σπανιώτερος τύπος τοῦ προηγ. (ὃ ἴδε), πένθος Πλούτ. 2. 114F· οἶνος Γεωπ. 1. 12, 52· ὄλβος παρμονώτερος Πινδ. Ν. 8. 29. - Καθ’ Ἡσύχ.: «παράμονος· καρτερός».
Greek Monolingual
και ποιητ. τ. πάρμονος, -ον, ΜΑ
παραμόνιμος
μσν.
αυτός που μπορεί να διατηρηθεί («παράμονος οἶνος», Γεωπ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)- + -μονος (< μένω), πρβλ. έμ-μονος, κατά-μονος].
Greek Monotonic
παράμονος: ποιητ. πάρμονος, -ον, = το επόμ., σε Πίνδ.
Middle Liddell
παράμονος, ποετ. πάρμονος, ον, = παραμόνιμος, Pind.]
