βρυχητής: Difference between revisions
From LSJ
Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκέτ' ἔστ' ἐλεύθερος → Haud liber ultra est, nuptiae quem vinciunt → Wer durch der Ehe Joch vereint, ist nicht mehr frei
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)btext=(.*?:<br \/>)([\w\s'-]+)\.<br" to "btext=$1$2.<br") |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)( [ὁἡ]) ([\p{Cyrillic}\s]+), ([\p{Cyrillic}\s]+) ([a-zA-Z:\(])" to "$1 , $3 $4") |
||
| Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''βρῡχητής:''' οῦ ὁ ревущий, рычащий (зверь) Anth. | |elrutext='''βρῡχητής:''' οῦ ὁ [[ревущий]], [[рычащий]] (зверь) Anth. | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Revision as of 08:10, 11 May 2023
English (LSJ)
οῦ, ὁ, roaring, β. χόλος AP6.57 (Paul. Sil.).
German (Pape)
[Seite 466] ὁ, der Brüllende, vom Löwen, Paul. Sil. 47 (VI, 57).
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
animal qui rugit.
Étymologie: βρυχάομαι.
Russian (Dvoretsky)
βρῡχητής: οῦ ὁ ревущий, рычащий (зверь) Anth.
Greek (Liddell-Scott)
βρῡχητής: -οῦ, ὁ, ὁ βρυχώμενος, μουγκρίζων, Ἀνθ. ΙΙ. 6. 57.
Greek Monotonic
βρῡχητής: -οῦ, ὁ, αυτός που ουρλιάζει, αυτός που βρυχάται, σε Ανθ.
Middle Liddell
a bellower, roarer, Anth.
