ῥοφητός

English (LSJ)

ῥοφητή, ῥοφητόν, that can be or is supped up, Id.15.1.53, Dsc.5.107, Gal.6.706, Sor.2.11; cf. ῥοπτός.

German (Pape)

[Seite 849] geschlürft, zu schlürfen; ᾠά, weiche Eier, Ath. II, 58 a; Diosc.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
qu'on peut avaler.
Étymologie: ῥοφέω.

Greek (Liddell-Scott)

ῥοφητός: -ή, -όν, ὃν δύναται τις νὰ ῥοφήσῃ, Στράβ. 709, Διοσκ. 5. 124, Γαλην., πρβλ. ῥοπτός.

Greek Monolingual

-ή, -όν, Α ῥοφῶ
(για είδος τροφής) χυλώδης, πολτώδης.

Greek Monotonic

ῥοφητός: -ή, -όν, αυτός τον οποίο μπορεί κανείς να ρουφήξει, σε Στράβ.

Middle Liddell

ῥοφητός, ή, όν [from ῥοφέω
that can be or is supped up, Strab.