praefinio: Difference between revisions
Καλὸν τὸ μηδὲν εἰς φίλους ἁμαρτάνειν → Nihil peccare in amicos est pulcherrimum → Gut ist, sich gegen Freunde nicht versündigen
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2") |
|||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{LaEn | {{LaEn | ||
|lnetxt=praefinio praefinire, praefinivi, praefinitus V :: fix the range of; determine | |lnetxt=praefinio praefinire, praefinivi, praefinitus V :: [[fix the range of]]; [[determine]] | ||
}} | }} | ||
{{Lewis | {{Lewis | ||
Revision as of 14:10, 14 May 2024
Latin > English
praefinio praefinire, praefinivi, praefinitus V :: fix the range of; determine
Latin > English (Lewis & Short)
prae-fīnĭo: īvi and ĭi, ītum, 4, v. a.,
I to determine, fix, or appoint beforehand, to prescribe (class.; a favorite word with Cic.; syn.: praestituo, praescribo): praefinire non est meum, Cic. Tusc. 5, 8, 21: aliquid restricte, id. Leg. 2, 18, 45: praefinit successori diem, id. Prov. Cons. 15, 37: ad certum praefinitumque tempus, Suet. Galb. 14 fin.; and: dies certus praefinitus, Gell. 1, 25, 16: sumptum funerum, Cic. Leg. 2, 27, 68: neque de illo quicquam tibi praefinio, quo minus, etc., id. Verr. 2, 5, 68, § 174: praefinisti, quo ne, etc., id. Fam. 7, 2, 1.—Absol.: nec res praefiniet ipsa, limit, set bounds, * Lucr. 1, 618.—Hence, * praefīnītō, adv., in the prescribed manner: praefinito loqui, Ter. Hec. 1, 2, 19.
Latin > French (Gaffiot 2016)
præfīnĭō,¹² īvī ou ĭī, īre, tr., déterminer d’avance, fixer par avance : Cic. Leg. 2, 68 ; successori diem Cic. Prov. 36, fixer d’avance un jour au successeur ; neque de illo tibi quicquam præfinio, quominus Cic. Verr. 2, 5, 174, et à son sujet je ne te fixe pas d’avance la moindre limite qui t’empêche de... ; præfinisti, quo ne pluris emerem Cic. Fam. 7, 2, 1, tu as marqué d’avance la somme que je ne devais pas dépasser comme achat ; [av. prop. inf.] prescrire que : Plin. 16, 190 || abl. n. du part. præfinito Ter. Hec. 94, suivant une limite fixée préalablement.
Latin > German (Georges)
prae-fīnio, īvī u. iī, ītum, īre, vorherbestimmen, festsetzen, vorschreiben, diem, Cic.: sumptum funerum, Cic.: nec res praefiniet ulla, Lucr.: dies praefinitus, Plin. ep.: tempora praefinita, Quint. – praef. m. folg. Acc. u. Infin., larices caedi praefinivit, Plin. 16, 190. – non praef. mit folg. quo minus u. Konj., neque de illo tibi quicquam praefinio, quo minus ingenio mecum contendas, Cic. Verr. 5, 174. – Abl. Partiz. praefīnītō, Adv. = nach Vorschrift, loqui, Ter. Hec. 94.
