Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

praevaricatio: Difference between revisions

From LSJ
Aristotle, Nicomachean Ethics, 5.30
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
(CSV3 import)
 
Line 10: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=praevāricātio, ōnis, f. ([[praevaricor]]), die [[Überschreitung]] der [[Pflicht]], [[bes]]. [[des]] Anwaltes, Anklägers, der es [[mit]] der [[Gegenpartei]] [[heimlich]] hält, der Doppeldienst, die verletzte Amtstreue, [[auch]] im Plur., Cic. u.a. – / Archaist. Genet. Sing. praevaricationus, Corp. inscr. 1, 200. lin. 38.
|georg=praevāricātio, ōnis, f. ([[praevaricor]]), die [[Überschreitung]] der [[Pflicht]], [[bes]]. [[des]] Anwaltes, Anklägers, der es [[mit]] der [[Gegenpartei]] [[heimlich]] hält, der Doppeldienst, die verletzte Amtstreue, [[auch]] im Plur., Cic. u.a. – / Archaist. Genet. Sing. praevaricationus, Corp. inscr. 1, 200. lin. 38.
}}
{{LaZh
|lnztxt=praevaricatio, onis. f. :: [[假訟]]。[[假訢寃]]。[[串通]]
}}
}}

Latest revision as of 22:10, 12 June 2024

Latin > English

praevaricatio praevaricationis N F :: collusion; transgression (Plater)

Latin > English (Lewis & Short)

praevārĭcātĭo: ōnis, f. praevaricor,
I a stepping out of the line of duty, a violation of duty; esp. of an advocate who has a secret understanding with the opposite party, the making of a sham accusation or defence, collusion, prevarication (class.), Cic. Part. 36, 124: de praevaricatione absolutus, id. Q. Fr. 2, 16, 3: praevaricatio est, transire dicenda; praevaricatio etiam, cursim et breviter attingere, quae sint inculcanda, infigenda, repetenda, Plin. Ep. 1, 20, 2: praevaricationis crimine corruere, id. ib. 3, 9, 34: praevaricationis damnatus, id. ib.—
II Transgression, deviation from duty or law (eccl. Lat.): ubi enim non est lex, nec praevaricatio, Vulg. Rom. 4, 15: in redemptionem earum praevaricationum, id. Heb. 9, 15.

Latin > French (Gaffiot 2016)

prævārĭcātĭō,¹³ ōnis, f. (prævaricor), prévarication, intelligence avec la partie adverse, collusion : Cic. Part. 124 ; Q. 2, 16, 3 ; Plin. Min. Ep. 1, 20, 2.

Latin > German (Georges)

praevāricātio, ōnis, f. (praevaricor), die Überschreitung der Pflicht, bes. des Anwaltes, Anklägers, der es mit der Gegenpartei heimlich hält, der Doppeldienst, die verletzte Amtstreue, auch im Plur., Cic. u.a. – / Archaist. Genet. Sing. praevaricationus, Corp. inscr. 1, 200. lin. 38.

Latin > Chinese

praevaricatio, onis. f. :: 假訟假訢寃串通