ἕδρανον: Difference between revisions
Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις ἐπ' ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων οἳ παραδόξως ἀλαζονεύονται, μηδὲ τὰ κοινὰ τοῖς ἀνθρώποις ἐπιτελεῖν δυνάμενοι → One would use this fable for those who give themselves unreasonable airs, but can't handle everyday life (Aesop 40)
(13_5) |
(6_22) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0716.png Seite 716]] τό, der Sitz, fast nur im plur.; Aesch. Pers. 4 Suppl. 96; Soph. O. C. 173. 232; ἄνα ἐξ ἑδράνων, auf aus den Sitzen, der Ruhe, Ai. 192; sp. D., wie Nonn. D. 2, 214; den sing. hat Hes. frg. bei Strab. VII p. 327 u. Orph. H. 17, 7; auch Iulian. 6 (VI, 28) nennt den Anker [[νηῶν]] [[ἕδρανον]] εὐσταθέων, die Stütze. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0716.png Seite 716]] τό, der Sitz, fast nur im plur.; Aesch. Pers. 4 Suppl. 96; Soph. O. C. 173. 232; ἄνα ἐξ ἑδράνων, auf aus den Sitzen, der Ruhe, Ai. 192; sp. D., wie Nonn. D. 2, 214; den sing. hat Hes. frg. bei Strab. VII p. 327 u. Orph. H. 17, 7; auch Iulian. 6 (VI, 28) nennt den Anker [[νηῶν]] [[ἕδρανον]] εὐσταθέων, die Stütze. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἕδρᾰνον''': τό, ποιητ. [[τύπος]] τοῦ [[ἕδρα]], [[θρόνος]], [[κάθισμα]], [[οἰκητήριον]], Ἡσ. Ἀποσπ. 18, Ὀρφ. Ὕμν. 17. 7· - τὸ πλεῖστον κατὰ πληθ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 4, Ἱκ. 102, Σοφ. Ο. Κ. 176, 223· ἀλλ’ ἄνα ἐξ ἑδράνων, ἀνάστηθι ἐκ τῆς ἀκινησίας ἢ [[ἀργίας]] σου, Σοφ. Αἴ. 194. ΙΙ. [[στήριγμα]], [[ἔρεισμα]], ἐπὶ ἀγκύρας, καθ’ ἑν. ἀριθμ., [[νηῶν]] θ’ [[ἕδρανον]] ἀσταθέων ἄγκυραν Ἀνθ. Π. 6. 28. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:06, 5 August 2017
English (LSJ)
τό, poet. form of ἕδρα,
A seat, abode, dwelling, Πελασγῶν Hes. Fr.212, cf. Orph.H.18.7; ἕ. κόσμου ib.26.4: mostly in pl., A.Pers.4, Supp.103, S.OC176,233, Pae.Delph.5, Maiist.36; ἀλλ' ἄνα ἐξ ἑδράνων rise from thy rest or idleness, S.Aj.192; Trag. only in lyr. exc. Id.Fr.1128.7 γῆ ἑδράνων ἔρημος, which is Stoic. 2 chair, Hsch. II stay, support, said of an anchor, in sg., AP6.28 (Jul.).
German (Pape)
[Seite 716] τό, der Sitz, fast nur im plur.; Aesch. Pers. 4 Suppl. 96; Soph. O. C. 173. 232; ἄνα ἐξ ἑδράνων, auf aus den Sitzen, der Ruhe, Ai. 192; sp. D., wie Nonn. D. 2, 214; den sing. hat Hes. frg. bei Strab. VII p. 327 u. Orph. H. 17, 7; auch Iulian. 6 (VI, 28) nennt den Anker νηῶν ἕδρανον εὐσταθέων, die Stütze.
Greek (Liddell-Scott)
ἕδρᾰνον: τό, ποιητ. τύπος τοῦ ἕδρα, θρόνος, κάθισμα, οἰκητήριον, Ἡσ. Ἀποσπ. 18, Ὀρφ. Ὕμν. 17. 7· - τὸ πλεῖστον κατὰ πληθ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 4, Ἱκ. 102, Σοφ. Ο. Κ. 176, 223· ἀλλ’ ἄνα ἐξ ἑδράνων, ἀνάστηθι ἐκ τῆς ἀκινησίας ἢ ἀργίας σου, Σοφ. Αἴ. 194. ΙΙ. στήριγμα, ἔρεισμα, ἐπὶ ἀγκύρας, καθ’ ἑν. ἀριθμ., νηῶν θ’ ἕδρανον ἀσταθέων ἄγκυραν Ἀνθ. Π. 6. 28.
