παναίτιος: Difference between revisions
From LSJ
(6_15) |
(Bailly1_4) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''πᾰναίτιος''': -ον, ([[αἰτία]]) ὁ [[αἴτιος]] πάντων, [[Ζεὺς]] Αἰσχύλ. Ἀγ. 1486. 2) εἰς ὃν ἅπασα ἡ ἐνοχὴ ἀνήκει, ἀντίθετ. τῷ [[μεταίτιος]], ὁ αὐτ. ἐν Εὐμ. 200. | |lstext='''πᾰναίτιος''': -ον, ([[αἰτία]]) ὁ [[αἴτιος]] πάντων, [[Ζεὺς]] Αἰσχύλ. Ἀγ. 1486. 2) εἰς ὃν ἅπασα ἡ ἐνοχὴ ἀνήκει, ἀντίθετ. τῷ [[μεταίτιος]], ὁ αὐτ. ἐν Εὐμ. 200. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui est la cause et le principe de tout;<br /><b>2</b> coupable de tout, seul coupable.<br />'''Étymologie:''' [[πᾶν]], [[αἴτιος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:05, 9 August 2017
English (LSJ)
ον, (αἰτία)
A cause of all, Ζεύς A.Ag.1486; ἓν π. Dam. Pr.37. 2 to whom all the guilt belongs, opp. μεταίτιος, A.Eu.200.
German (Pape)
[Seite 456] Ursache von Allem seiend, die ganze Schuld tragend, Aesch. Ag. 1465 Eum. 191 u. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
πᾰναίτιος: -ον, (αἰτία) ὁ αἴτιος πάντων, Ζεὺς Αἰσχύλ. Ἀγ. 1486. 2) εἰς ὃν ἅπασα ἡ ἐνοχὴ ἀνήκει, ἀντίθετ. τῷ μεταίτιος, ὁ αὐτ. ἐν Εὐμ. 200.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui est la cause et le principe de tout;
2 coupable de tout, seul coupable.
Étymologie: πᾶν, αἴτιος.
