κοναβηδόν
From LSJ
τὸ δ' ἐξαίφνης τὸ ἐν ἀναισθήτῳ χρόνῳ διὰ μικρότητα ἐκστάν → suddenly refers to what has departed from its former condition in a time imperceptible because of its smallness
English (LSJ)
Adv.
A with a noise, clash, AP7.531 (Antip. Thess.).
German (Pape)
[Seite 1480] mit Getöse, Gerassel, Antip. Th. 26 (VII, 531).
Greek (Liddell-Scott)
κονᾰβηδόν: Ἐπίρρ. μετὰ κονάβου, κρότου, ψόφου, ἀντηχήσεως, κλαγγῆς, Ἀνθ. Π. 7. 531.
French (Bailly abrégé)
adv.
avec un bruit retentissant.
Étymologie: κοναβέω, -δον.
Greek Monolingual
κοναβηδόν (Α)
επίρρ. με θόρυβο, με κρότο, με πάταγο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κόναβος + επιρρμ. κατάλ. -ηδόν, που δηλώνει τρόπο (πρβλ. βαθμ-ηδόν, σωρ-ηδόν)].
Greek Monotonic
κονᾰβηδόν: επίρρ., με κρότο, με θόρυβο, με πάταγο, σε Ανθ.
Russian (Dvoretsky)
κονᾰβηδόν: adv. с шумом Anth.
