δυνάτης
From LSJ
ὣς ὁ μὲν ἔνθ' ἀπόλωλεν, ἐπεὶ πίεν ἁλμυρὸν ὕδωρ → so there he perished, when he had drunk the salt water
English (LSJ)
ου, ὁ, poet. for A δυνάστης, ὦ δυνάτα A.Pers.674 (lyr., cod. Med.).
German (Pape)
[Seite 673] ὁ, = δυνάστης, Aesch. Pers. 661.
Greek (Liddell-Scott)
δυνάτης: [ᾰ], -ου, ὁ, ποιητ. ἀντὶ τοῦ δυνάστης, ὦ δυνάτα Αἰσχύλ. Πέρσ. 674, κατὰ τὸ Μεδ. χφον καὶ τὸν Σχολ.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
c. δυνάστης.
Étymologie: δύναμαι.
Spanish (DGE)
(δῠνάτης) -ου, ὁ
• Prosodia: [-ᾰ-]
rey ὦ ... δυνάτα, δυνάτα ref. la sombra de Darío, A.Pers.675.
Greek Monotonic
δῠνάτης: [ᾰ], -ου, ὁ, ποιητ. αντί δυνάστης, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
δῠνάτης: ου ὁ Aesch. = δυνάστης.
