ἀέτωμα

English (LSJ)

[ᾱ], τό,    A = ἀετός IV, gable, οἴκου Hp.Art.43; ἱεροῦ IG22.1271.6., cf. Timae.50, J.AJ3.6.4: αἴτωμα (sic) IG3.162.

German (Pape)

[Seite 43] τό, = ἀετός 2), Hippocr.

Greek (Liddell-Scott)

ἀέτωμα: [ᾱ], τό, ἀετός, ΙΙΙ. τὸ τῆς ὀροφῆς τρίγωνον, Λατ. fastigium, οἴκου, Ἱππ. Ἄρθρ. 808˙ πρβλ. Τίμ. 50. Ἰωσήπ. Ἀρχ. Ἰουδ. 3. 6, 4˙ αἴτωμα, Συλλ. Ἐπιγρ. 481. 5.

Spanish (DGE)

-ματος, τό

• Grafía: graf. αἴτ- IG 2².4771.1 (II d.C.)
arq. frontón, remate triangular de una fachada οἴκου Hp.Art.43, τοῦ ναοῦ D.C.79.10.1, cf. Sch.Pi.O.13.29a, τοῦ ἱεροῦ IG 2².1271.6 (III a.C.), cf. I.AI 3.131, Harp.α 40, CIL 3.6671, aetoma, CIL 3.1174, 1212, ἀ.· fastigium, Gloss.2.219.

• Etimología: Cf. ἀετός.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

ἀέτωμα -ατος, τό ἀετός sub 2.] timpaan, fronton.