ἄφθονος

English (LSJ)

ον,

   A without envy: hence,    I Act., free from envy, Pi.O.6.7; ἄνδρα τύραννον ἄ. ἔδει εἶναι Hdt.3.80, cf. Pl.R.500a. Adv. -νως Id.Lg.731a.    2 ungrudging, bounteous, of earth, ἄφθονε δαῖμον h.Hom.30.16; ἀφθόνῳ μένει, ἀφθόνῳ χερί, A.Ag.305, E.Med.612; ἀ. λειμῶνες Pl.Sph.222a, cf. Ax.371c.    II more freq. (esp. in Prose) not grudged, plentiful, ἄ. πάντα παρέσται h.Ap. 536; καρπὸν πολλόν τε καὶ ἄ. Hes.Op.118; πλοῦτος Sol.33.5; χρυσὸς ἄ. Hdt.6.132, cf. 7.83; χώρη . . ἄ. λίην Id.2.6; ἄ. βίοτος A.Fr.196; πόλιν ἀφθονεστάτην χρήμασιν Eup.307; χώρα πολλὴ καὶ ἄ. X.An.5.6.25; ἄφθονα καὶ πολλὰ ἔχων εἰπεῖν Aeschin.3.203; λόγοι ἄ. D.21.136; ἐν ἀφθόνοις βιοτεύειν to live in plenty, X.An.3.2.25; ἐν ἀφθόνοις τραφείς D.18.256; τὸ χαίρειν ἄφθονον εἰπών IG12(7).445 (Amorgos).    2 unenvied, provoking no envy, ὄλβος A.Ag.471 (lyr.).    III irreg. Comp. -έστερος Pi.O.2.104, A.Fr.72, Pl.R.460b: Sup. -έστατος Eup.1.c.; regul. forms -ώτερος, -ώτατος, X.An.7.6.28, Cyr.5.4.40, etc.    IV Adv., πάντα δ' ἀφθόνως πάρα Sol.38; ἀ. ἔχειν τινός to have enough of it, Pl.Grg.494c; ἀ. διδόναι Arist.Pol.1314b4; πολλά με διδάσκεις ἀ. Philem.154; ξένων καὶ ἐντοπίων ἀ. ζήσας IG5(2).491 (Megalop., ii/iii A.D.).

German (Pape)

[Seite 410] 1) keinen Neid hegend, Οὐρανίδαι Phocyl.;Pind. Ol. 6, 7; Her. 3, 80; καὶ πρᾶος Plat. Rep. VI, 500 a; nicht kärglich, freigebig, H. h. 30, 16; Pind. Ol. 2, 104; Aesch. Ag. 296; vom Boden, ergiebig, λειμῶνες Plat. Soph. 222 a; ὧραι Axioch. 371 c. – 2) unbeneidet, gew. reichlich gespendet, im Ueberfluß vorhanden, H. h. Apoll. 536; Hes. O. 118; ὄλβος Aesch. Ag. 458; βίος Philetaer. Ath. VII, 280 d; oft in Prosa; bes. von Früchten, καρποί, πόα, Plat. Polit. 272 a; ἐν ἀφθόνοις βιοτεύειν, im Ueberfluß leben, Xen. An. 3, 2, 25; ἐν τοῖς ἀφθονωτάτοις στρατοπεδεύεσθαι Cyr. 5, 4, 40; ἐν ἀφθόνοις τραφείς Dem. 18, 256; vgl. daselbst 89 πόλεμος ἐν πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν βίον ἀφθονωτέροις καὶ εὐωνοτέροις διήγαγεν ἡμᾶς; ἐν ἀφθόνοις τοὺς νεοττοὺς ἐκτρέφειν Ael. H. A. 2, 43. – Compar. außer den regelmäßigen Formen ἀφθονέστερος, Pind. Ol. 2, 104; Aesch. frg. Ath. X, 424 d; ἀφθονεστάτην χρήμασι πόλιν Eupol. Eust. Od. 1441, 16; Plat. Rep. V, 460 b. – Adv. ἀφθόνως, z. B. χρῆσθαι τοῖς βέλεσι, die Geschosse nicht sparen, Pol. 1, 40; πάντ' ἔχοντες ἀφθ. Antiph. Stob. 121, 9; im Wortspiel, πολλὰ διδάσκεις ἀφθόνως διὰ φθόνον, Philem. Stob. Floril. 38, 24.