ἁδρός

English (LSJ)

ά, όν,

   A thick, stout, bulky:    I of things, χιόνα ἁ. πίπτουσαν ἰδεῖν falling thick, Hdt.4.31; τῶν ἀνθράκων οἱ ἁδρότατοι the most solid, Hp.Mul.2.133; κίονες ἁ. large, D.S.3.47; τοὺς ἁδροτάτους τῶνλέμβων Id.20.85:—strong, violent, πόλεμος Ar.Ra.1099; τὰ ἁδρότατατῶν . . συμβάντων Hell.Oxy.4.1; ῥεύματα full, swollen, Arist.Pr.949b5; of raindrops, Id.Mu.394a31 (Comp.); δῆγμα D.S.1.35; δωρεάστε καὶ τιμὰς ἁ. δοῦναι in abundance, Id.19.86; κοιλότης severe deficiency, Phld.Oec.p.71 J.:—of style, powerful, Longin.40.4 (Comp.), cf. Phld.Rh.1.182 S.; ἁ. νοήματα dub. in D.H.Comp.4; ἀπειλή Phld. Hom.p.35 O.; τὸ ἁ. the grand style, opp. τὸ ἰσχνόν, Ps.-Plu.Vit.Hom. 72. Adv., Comp. ἁδροτέρως, διαιτᾶν live more freely, Hp.Aph.1.7; ἁ. φαρμακεύειν ib.4.9; neut. as Adv., ἁδρὸν γελάσαι laugh loud, Antiph. 144; ἁδρότερον πιεῖν drink more deeply, Diph.5.    II of persons, fine, well-grown, ἐπεὰν τὸ παιδίον ἁ. γένηται Hdt.4.180; τῷ παιδί, ἐπὴν ἁ. ἔῃ Hp.Genit.2; τῶν παίδων ὅσοι ἁ. Pl.R.466e; οἱ -ότεροι the bestgrown, the stronger, Isoc.12.110; οἱ ἁ. chiefs, princes, LXX 4 Ki.10.6; also ἁ. τὴν ψυχήν Democh.3; ἡ κατὰ ψυχὴν ἁ. ὑπεροχή Procl.in Alc.p.94 C.    2 of animals, fine, fat, χοῖρος X.Oec.17.10; λύκος Babr.101; freq. in Com. of flesh, fish, etc., Antiph.20.5, 26.21, Alex. 170, etc.    3 of fruit or corn, full-grown, ripe, ὅκως εἴη καρπὸς ἁ. Hdt.1.17, cf. Arist.Metaph.1017b8.    b ἁ. ῥίζα, = ἀριστολοχεία στρογγύλη, Ps.-Dsc.3.4.    c of an egg, ready to be laid, Arist. HA559b11 (Comp.).—First in Hdt., never in Trag., rare in Att.; but the derivs. ἁδροτής, ἁδροσύνη occur in Ep. and ἁδρύνω in Trag.

German (Pape)

[Seite 37] ά, όν (ἄδην, ἀδέω, Buttm. Lexil. I, p. 206 bringt es mit ἀδινός zusammen), voll, ausgewachsen, reif, καρπός Her. 1, 17 (so von Früchten oft Theophr.); παιδίον 4, 180; παῖδες Plat. Rep. V, 466 e; übh. stark, dicht, χιών Her. 4, 31; πόλεμος, ein großer Krieg, Ar. Ran-1099; πῦρ Plut. Sol. 1; οἱ ἁδροί, starke Leute, den μικρότεροι entgegengesetzt; Lyc. 17; ἰχθύς Com. Ath. VIII, 381 d; κοιλία Alex. ib. XIII, 568 b (v. 12); übrtr., οἱ άδρότεροι καὶ πολὺ βελτίονες, tüchtigere Leute, Isocr. 12, 110, wie Athen. VI, 253 b ἁδρὸς τὴν ψυχήν; πιεῖν ἁδρότερον Diphil. Athen. XI, 497 a; ἁδρός τινος, angefüllt mit, Machon. bei Athen. VI, 244 b; häufig bei Sp., wie D. Sic. – Bei den Rhetoren: volle, wortreiche Schreibart, im Ggstz von ἰσχνός; auch tadelnd: schwülstig, vgl. Schäfer zu D. Hal. C. V. 4, 38.