προσόψημα
ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → for he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ατος, τό, A anything eaten with or besides the regular meal, mostly pl., D.S.2.59, Ph.2.483, Dsc.1.84,107, Ath.4.162c, 7.276e, Sch.Ar.V.962 (v.l. προσέψημα).
German (Pape)
[Seite 775] τό, Zugemüse, Vorkost; Ath. VII, 276 e; Diosc.
Greek (Liddell-Scott)
προσόψημα: τό, προσφάγιον ἢ ἕτερον ἔδεσμα παρὰ τὸ σύνηθες, Διοσκ. 1. 146, Ἀθήν. 162C, 276Ε, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Σφ. 962 (διάφ. γραφ. προσέψημα), κτλ.
Greek Monolingual
-ήματος, τὸ, ΜΑ
καθετί που τρώγεται μαζί ή παράλληλα με το κυρίως γεύμα («ἐνίοτε δὲ ἐλαιῶν καὶ τῶν λιτοτάτων προσοψημάτων», Διόδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ- + ὄψημα «προσφάγι»].
