φύξιος
Τί κοινότατον; ἐλπίς. καὶ γὰρ οἷς ἄλλο μηδέν, αὕτη πάρεστι → What is most common? Hope. For those who have nothing else, that is always there.
English (LSJ)
ον, A of banishment, οἶτος A.R.4.699. 2 putting to flight, epithet of Zeus, Apollod.1.9.1, cf. Lyc.288, Paus.2.21.2, Supp.Epigr.7.894.9 (Gerasa, i A. D.); of Apollo, Philostr.Her.10.4, Suid.
German (Pape)
[Seite 1316] ον, zur Flucht gehörig, sie befördernd. – Bei Apolld. 1, 9,1 Beiwort des Zeus.
Greek (Liddell-Scott)
φύξιος: -ον, ὁ τῆς φυγῆς, φύξιον οἶτον, «φύξιος δὲ οἶτος ἐνταῦθα ὁ θάνατος, δι’ ὃν καταφεύγουσι. (ἔγνω δέ, φησίν, ἡ Κίρκη τὸν Ἰάσονα φόνον δεδρακότα)» (Σχόλ.), Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 699. 2) ὁ βοηθῶν τοῖς φυγάσι, καὶ πρὸς ὃν καταφεύγουσι, ἐπίθετ. τοῦ Διός, Ἀπολλόδ. 1. 9, 1, πρβλ. Λυκόφρ. 288, Staveren Hygm. Fab. 3· ἐπὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, Φιλόστρ. 710, Σουΐδ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui concerne la fuite ; τὸ φύξιον lieu d’asile ou de refuge.
Étymologie: φεύγω.
Greek Monolingual
-ον, Α φύξις
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη φυγή
2. αυτός που οδηγεί κάποιον να τραπεί σε φυγή.
