ἀμυντέον
ἑτέρως ἠδύνατο βέλτιον ἢ ὡς νῦν ἔχει κατεσκευάσθαι → otherwise they could have been constructed better than they are now (Galen, On the use of parts of the body 4.143.1 Kühn)
English (LSJ)
verb. Adj. of ἀμύνω, A one must assist, c. dat. pers., X.Cyr.8.6.6: also pl., ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S.Ant.677. II one must repel, Ar. Lys.661.
Greek (Liddell-Scott)
ἀμυντέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἀμύνω, χρὴ ἀμύνειν, δηλ. βοηθεῖν· μετὰ δοτ. προσ., Ξεν. Κύρ. 8. 6, 6· οὕτω καὶ πληθ. ἀμυντέ’ ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις Σοφ. Ἀντ. 677. ΙΙ. χρὴ ἀπελαύνειν, ἀποκρούειν, Ἀριστοφ. Λυσ. 661.
Spanish (DGE)
• Prosodia: [ᾰ-]
1 hay que ayudar, defender c. dat. de pers. ἀμυντέ' ἐστὶ τοῖς κοσμουμένοις S.Ant.677, ἡμῖν ἔσται ἀμυντέον X.Cyr.8.6.6.
2 hay que hacer frente a, luchar contra τὸ πρᾶγμα Ar.Lys.661.
Greek Monotonic
ἀμυντέον: ρημ. επίθ. του ἀμύνω, αυτός που πρέπει να βοηθήσει, με δοτ. προσ., σε Ξεν.· ομοίως πληθ. ἀμυντέα, σε Σοφ.
