τελειωτικός

Ἡ γλῶσσα πολλοὺς εἰς ὄλεθρον ἤγαγεν → Multis hominibus lingua perniciem attulit → Die Zunge brachte viele ins Verderben schon

Menander, Monostichoi, 205

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: τελειωτικός	Medium diacritics: τελειωτικός	Low diacritics: τελειωτικός	Capitals: ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟΣ
Transliteration A: teleiōtikós	Transliteration B: teleiōtikos	Transliteration C: teleiotikos	Beta Code: teleiwtiko/s

English (LSJ)

ή, όν, A perfective, effective, Procl.Inst.78. Adv. τελειωτικῶς Id.in Alc.p.52 C.

[Seite 1085] vollendend, beendigend, Sp.

τελειωτικός: -ή, -όν, ὁ τελειοποιῶν, ὁ ἔχων τὴν δύναμιν νὰ τελειοποιῇ, ἡ τελειωτικὴ ἀγάπη Κλήμ. Ἀλεξ. 800· ἀλλά, σοφία τελεωτικὴ αὐτόθι 448.

-ή, -ό / τελειωτικός, -ή, -όν, ΝΜΑ, και τελειωτικός, -ή, όν, Α τελειῶ, -ώνω
νεοελλ.
1. ανέκκλητος, οριστικός («τελειωτική απάντηση»)
2. αυτός που φέρνει το τέλος («τελειωτικό χτύπημα»)
μσν.-αρχ.
αυτός που οδηγεί στην τελείωση («σοφία τελειωτική», Κλήμ. Αλ.).
επίρρ...
τελειωτικώς / τελειωτικῶς ΝΑ, και τελειωτικά Ν
νεοελλ.
οριστικά, αμετάκλητα
αρχ.
κατά τρόπο που οδηγεί στην τελείωση.