ἀκροκώλιον
ὦ διάνοια, ἐὰν ἐρευνᾷς τοὺς ἱεροφαντηθέντας λόγους μὲν θεοῦ, νόμους δὲ ἀνθρώπων θεοφιλῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ᾽ ἀνάξιον τοῦ μεγέθους αὐτῶν ἀναγκασθήσῃ παραδέχεσθαι → if, O my understanding, thou searchest on this wise into the oracles which are both words of God and laws given by men whom God loves, thou shalt not be compelled to admit anything base or unworthy of their dignity
English (LSJ)
τό, mostly pl., A extremities of body, esp. of animals, snout, ears, trotters, Hp.Vict.3.75, Pherecr.108.14, Telecl.48, Ar.Fr. 4, Archipp.11, Arist.Pr.935b38, etc.: sg., Antiph.126, Alex.118, Eub.7.
German (Pape)
[Seite 83] τό, besonders im plur. die äußersten Gliedmaßen, oft bei Athen., s. III c. 49 Beisp. der com.; bes. der Rüssel, die Ohren, Füße der Schweine (dah. ὕειον) als Speise bereitet, trunculi, Celsus.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκροκώλιον: τό, μάλιστα κατὰ πληθ. = τὰ ἄκρα τοῦ σώματος, ἰδίως ἐπὶ ζῴων, τὸ ῥύγχος, τὰ ὦτα, οἱ πόδες, Λατ. trunculi, Φερεκρ. ἐν «Μεταλλεῦσιν» 1. 14, Τηλεκλείδ. Ἄδηλ. 13, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 109, Ἄρχιππ. ἐν «Ἡρακλεῖ γαμοῦντι» 2, Ἀριστ. Προβλ. 23, 40. 1, κτλ. Τὸ ἑνικὸν παρ’ Ἀντιφάν. ἐν «Κορινθίᾳ» 1, Ἄλεξ. ἐν «Κυβευταῖς» 1, Εὔβουλ. ἐν «Ἀμαλθείᾳ» Ι. 9.
Spanish (DGE)
-ου, τό
• Alolema(s): ἀκρόκωλον Veg.Mul.2.47.1
extremidad, miembro del cuerpo de los animales (incluidos morro y orejas), Hp.Vict.3.75, Telecl.48, Ar.Fr.4, Archipp.10, Arist.Pr.935b38, Antiph.124.1, Didyma 482.4 (III a.C.), IEphesos 1263, Alex.123, Cael.Aur.CP 1.11.94, Veg.l.c.
