κεντροβαρής
From LSJ
Μή μοι γένοιθ', ἃ βούλομ', ἀλλ' ἃ συμφέρει → Ne sit mihi, quod cupio, sed quod expedit → nicht was ich will, geschehe mir, doch was mir nützt
German (Pape)
[Seite 1418] ές, nach dem Mittelpunkt durch seine Schwere strebend, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
κεντροβᾰρής: -ές, (κέντρον 6) βαρύνων πρὸς τὸ κέντρον· τὰ κεντροβαρικὰ, πραγματεία τοῦ Ἀρχιμήδους περὶ τοῦ κέντρου τῆς βαρύτητος· ἡ κεντροβαρική, ἡ θεωρία τοῦ κέντρου τῆς βαρύτητος, Ἀνέκδ. Ὀξων. 3. 168.
Greek Monolingual
-ές (Μ κεντροβαρής, -ές)
αυτός που έχει διεύθυνση προς το κέντρο βάρους ενός σώματος («κεντροβαρής άξονας»)
νεοελλ.
αυτός που το κέντρο βάρους του βρίσκεται στη μέση («κεντροβαρές σώμα»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κέντρο + -βαρής (< βάρος), πρβλ. καρηβαρής, οινοβαρής].
