προσχαίνω
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
German (Pape)
[Seite 787] (s. χαίνω), angähnen, mit weit geöffnetem Munde angaffen, anstaunen, u. übertr.; μηδὲ χαμαιπετὲς βόαμα προσχάνῃς ἐμοί, Aesch. Ag. 894, (mit weit geöffnetem Munde, d. i.) laut zurufen; παντὶ τῷ λεγομένῳ προσκεχηνέναι παιδικῶς, Pol. 4, 42, 7, anstaunen. – Begierig wonach sein, τινί, Sp.
French (Bailly abrégé)
f. προσχανοῦμαι, pf. προσκέχηνα, au sens d'un prés.
lancer à pleine bouche : βόαμά τινι ESCHL un cri vers qqn.
Étymologie: πρός, χαίνω.
Russian (Dvoretsky)
προσχαίνω: (aor. προσέχανον, pf.-praes. προσκέχηνα) широко разевать рот: βόαμα π. Aesch. кричать во все горло; παντὶ τῷ λεγομένῳ προσκεχηνέναι Polyb. слушать всякие речи с разинутым ртом, т. е. жадно.
