ἐμπυρισμός

English (LSJ)

ὁ, = ἐμπρησμός (less Att., acc. to Phryn.313), Hyp. Lyc.Fr.4, Plb.9.41.5, LXXLe.19.6, Mon.Anc.Gr.19.8, Ath.Mech.12.6; burning of weeds, PSI4.338.7, al. (iii B. C.).

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
1 incendio, quema gener. intencionado ἀρχαίων ἐ. Hyp.Lyc.3, cf. Phryn.311, σκηνὰς ... εὐφυεῖς πρὸς ἐμπυρισμόν Plb.14.1.14, cf. Ath.Mech.18.7, αἱ πρὸς τοὺς ἐμπυρισμοὺς παρασκευαί Plb.9.41.5, ἡ πόλις ἐνεπρήσθη ἐμπυρισμῷ LXX Io.6.24, τῆς παρεμβολῆς D.S.20.67, cf. Mon.Anc.Gr.19.8
•quema, abrasamiento de pers. por fuego divino, LXX Le.10.6, de donde el lugar se llamó Ἐμπυρισμός LXX Nu.11.3, De.9.22
•quema de rastrojos o malas hierbas ξυλοκοπία καὶ ἐ. PLugd.Bat.20.5.15, SB 11161.3 (ambos III a.C.), συναγωγὴ φρυγάνων καὶ ἐ. PCair.Zen.517.3 (III a.C.).
2 agr. añublo, tizón una plaga de cereales, LXX 3Re.8.37.
3 quema de perfumes, incensación en ceremonias fúnebres, ἐμπυρισμοὶ πατέρων los inciensos quemados en los funerales de tus padres, Aq.Ie.34.

German (Pape)

[Seite 818] ὁ, Anzündung; Hyperid. bei Phryn., der wie Poll. 9, 156 es als unattisch für ἐμπρησμός tadelt; vgl. B. A. 97. Es findet sich bei Pol. 9, 41, 5 u. öfter; D. Sic. 20, 67 u. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ἐμπῠρισμός: ὁ, = ἐμπρησμός, Ὑπερείδης παρὰ Φρυν. σ. 335 (ἔκδ. Λοβεκίου), καὶ Πολυδ. Θ΄, 156, Πολύβ. 9. 41, 5, Συλλ. Ἐπιγρ. 4040. VIII, ἠμελημένως λεχθὲν κατὰ τὸν Φρυν. ἔνθ’ ἀνωτ.

Greek Monolingual

ἐμπυρισμός, ο (Α)
εμπρησμός, πυρπόληση.

Russian (Dvoretsky)

ἐμπῠρισμός: ὁ Polyb. = ἐμπρησμός.