βάκκαρις

English (LSJ)

ἡ, gen. ιδος, dat. ιδι Ar.Fr.319, Magnes 3, but βακκάρῑ Semon.16, Hippon.41: acc. -ιν Hp.Nat.Mul.6: pl., βακκάρεις A.Fr. 14, Ion Trag.24:—unguent made from ἄσαρον, Il.cc. (Lydian word, Sch.A.Pers.42: one kind, = μύρον Λύδιον, Hsch.)

German (Pape)

[Seite 427] ιδος, ἡ, Ath. XV, 690 aus Ar. u. ebenda βακκάριδι κεχριμένος; Magnes com βακκάρει τὰς ῥῖνας ἤλειφον; Hipponax; Achaeus; βακκάρεις Ion und Aeschyl.; βάκχαριν Cephisodor. ib. 689 f; Diosc. βακκάριδος u. s. w.; baccaris, eine Pflanze mit wohlriechender Wurzel, aus der man ein Oel bereitete, vgl. Voß Virg. ecl. 4, 19.

Greek (Liddell-Scott)

βάκκᾰρις: ἡ, γεν. –ιδος Μάγν. Λυδ. 1, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 303· -εως Ἱππῶν. 27, κτλ., παρ’ Ἀθήν. 690· δοτ. βακκάρει ἤ -ῑ, Σιμων., κτλ., αὐτόθι· πληθ. βακκάρεις Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 12, κτλ., αὐτόθι: ― baccar ἤ baccaris, ἄγνωστόν τι φυτὸν ῥίζαν ἔχον ἀρωματώδη, ἐξ ἧς ἐξῆγον ἔλαιόν τι (βακκάριον ἔλαιον Ἱππ. 569. 49, πρβλ. 645. 45), καλούμενον ὑπό τινων νάρδος, ὑφ’ ἑτέρων κόνυζα· πρβλ. βάκχαρις. (Λέξις Λυδικ., Σχόλ. εἰς Αἰσχύλ. Πέρσ. 41).

Spanish (DGE)

βάκκαρις, -ιδος, ἡ
• Alolema(s): βάκκαρ, τό Plin.HN 21.29, 30; βάκχαρ Ps.Dsc.1.10; βάκχαρις Cephisod.3, Dsc.3.44, Aret.CA 2.10
• Morfología: [sg. ac. -ιν Hp.Nat.Mul.6, Sch.A.Pers.41D., dat. βακκάρει Achae.10.1, βακκάρι Semon.15.2, Hippon.107.21, plu. ac. βακκάρεις A.Fr.14]
I bot.
1 ásaro, nardo rústico, Asarum europaeum L., Plin.HN 12.45, 21.19, 30, Ps.Dsc.l.c.; cf. ἄσαρον.
2 pamporcino, Cyclamen hederaefolium L., o bien esp. oriental de perpetua inmmortal, Helichrysum sanguineum Kostel, Cephisod.l.c., Dsc.3.44.
3 ajo, Alium sativum L. Gloss.2.433.
4 planta no identificada con exactitud, prob. Valeriana celtica L., o la 2, Verg.B.4.19, 7.27, Seru.Buc.4.19, cf. quizá Plu.2.647d.
II ungüento hecho con ásaro κἠλειφόμην μύροισι καὶ θυώμασι καὶ βακκάρι Semon.l.c., βακκάρι δὲ τὰς ῥῖνας ἤλειφον Hippon.l.c., cf. Magnes 3, Achae.l.c., A.l.c., S.Fr.1032, Ar.Fr.336, Eup.58, Io Trag.24.1, Hp.l.c., Aret.CA 2.10.4, Sch.A.Pers.41, Hsch.; cf. βακχάριος.
• Etimología: Seguramente prést. del lid.

Russian (Dvoretsky)

βάκκᾰρις: ιδος и εως ἡ баккарида (ароматическое растение; предполож. нард) Aesch., Arph., Plut.

Frisk Etymological English

-ιδος, -ιν
Grammatical information: f.
Meaning: unguent from asarum (Semon.).
Other forms: Also βάκκαρ n. = ἄσαρον (Plin.) and βάκχαρι n. (Aret.), βάκχαρ n. (Ps.-Dsc.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin], LW [loanword] Lyd.
Etymology: Lydian acc. to Sch. A. Pers. 42; cf. βάκκαρις ... ἄλλοι δε μύρον Λυδόν H. Pre-Gr., Fur. 128 (words in -αρ are well known); Anat. also E. Masson Emprunts sémit. 100f. Not Gaulish, s.WH 1, 91. Lat. baccar etc. is from Greek.

Frisk Etymology German

βάκκαρις: -ιδος, -ιν
{bákkaris}
Forms: Auch βάκκαρ n. = ἄσαρον (Plin.). Daneben βάκχαρι n. (Aret.) und βάκχαρ n. (Ps.-Dsk.).
Grammar: f.
Meaning: Salbe aus der Asarumpflanze (ion., Kom. u. a.).
Etymology: Lydisches Wort nach Sch. A. Pers. 42; vgl. βάκκαρις· ... ἄλλοι δὲ μύρον Λυδόν H. — Vgl. Fraenkel Nom. ag. 2, 176 A.
Page 1,211