συντεχνίτης
From LSJ
καὶ ὑποθέμενος κατὰ τῆς κεφαλῆς φέρειν τὰς πληγάς, ὡς ἐν ἐκείνῃ τοῦ τε κακοῦ τοῦ πρὸς ἀνθρώπους → and having instructed them to bring their blows against the head, seeing that the harm to humans ... (Josephus, Antiquities of the Jews 1.50)
English (LSJ)
συντεχνίτου, ὁ, = σύντεχνος (fellow-craftsman, practising the same art, mate, fellow-workman), Glossaria, v.l. in Act. Ap. 19.25.
Greek (Liddell-Scott)
συντεχνίτης: [ῑ], -ου, ὁ, = τῷ ἑπομ., Γλωσσ.
Greek Monolingual
ο, ΝΑ, θηλ. συντεχνίτις, -ιδος, και συντεχνίτισσα, Ν
σύντεχνος, ομότεχνος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < συν- + τεχνίτης (< τέχνη)].
German (Pape)
[ῑ], ὁ, = σύντεχνος (?).
