ἰκμάω
From LSJ
νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς σαίνοντάς τε κύνας, περί τε κτύπος ἦλθε ποδοῖιν → godly Odysseus heard the fawning of dogs, and on top of that came the beat of two feet
English (LSJ)
(A),= λικμάω, Hsch. (Act. and Pass.):—also ἰκμάσαι· ἐφορμῆσαι, Id. (For νικμάω, ν being lost by dissimilation;
A v. νεικητήρ.)
ἰκμάω (B), in Pass., Cypr. acc. pl. masc. pf. part.
A ἰκμαμένος wounded, Inscr.Cypr.135.3 H. (or ἰγμ- as Schwyzer 679.3). (Perh. cogn. with Lat. ico.)
German (Pape)
[Seite 1248] = λικμάω, Hesych.
Greek (Liddell-Scott)
ἰκμάω: λικμάω, «ἰκμᾶν· λικμᾶν, σῖτον καθαίρειν» Ἡσύχ. 2) κτυπῶ, τραυματίζω, τώς ἀ(ν)θρώπως τώς ἰ(ν) τᾶι μάχαι ἰκμαμένως, τούς ἀνθρώπους τοὺς ἐν τῇ μάχῃ τετραυματισμένους, Ἐπιγρ. Κύπρ. 603 πρβλ. ἰκτέα.
