σκορπίουρος
From LSJ
Aristotle, Nicomachean Ethics, 5.30
English (LSJ)
ον, (οὐρά)
A scorpion-tailed: neut. as the name of a plant,= σκορπιοειδές, Sch.Nic.Al.146. 2 = ἡλιοτρόπιον τὸ μέγα, Dsc.4.190. 3 = σκορπιοκτόνον, Ps.-Dsc.4.190. 4 = ὠκιμοειδές, Ps.-Dsc.4.28.
German (Pape)
[Seite 905] skorpionschwänzig, bes. eine Pflanze, Skorpionschwanz, Diosc. Vgl. σκορπιοειδής.
Greek (Liddell-Scott)
σκορπίουρος: -ον, (οὐρὰ) ὁ ἔχων οὐρὰν σκορπίου· μάλιστα ὡς ὄνομα φυτοῦ, Scorpiurus sulcatus (Sprengel), Διοσκ. 4. 28.