ἅρπαξ
φελένη καὶ φάναξ καὶ φοῖκος καὶ φαήρ → Ἑλένη καὶ ἄναξ καὶ οἶκος καὶ ἀήρ | Helen, lord, house, and air
English (LSJ)
ᾰγος, ὁ, ἡ, (ἁρπάζω)
A robbing, rapacious, Ar.Eq.137, v.l. inFr. 628, X.Mem.3.1.6; λύκοι Lyc.1309 (v.l. Ἄτρακας): also c. Subst. neut., ἅρπαγι χείλει AP9.272 (Bianor): Sup. ἁρπαγίστατος Pl.Com. 57. II mostly as Subst., 1 ἅρπαξ, ἡ, rapine, Hes.Op.356. 2 ἅρπαξ, ὁ, robber, peculator, τῶν δημοσίων Ar.Nu.351; ὁ μὲν κλέπτης ὁ δ' ἅ. Myrtil.4; πάντες εἰσὶν ἅρπαγες (sc. οἱ Ὠρώπιοι) Xeno1. 3 species of wolf, Opp.C.3.304. 4 grappling-iron, used in sea-fights, App.BC5.118, Moschio ap.Ath.5.208d; flesh-hook, J.AJ8.3.7.
German (Pape)
[Seite 358] αγος, 1) räuberisch, gierig, neben προετικός Xen. Mem. 3, 1, 6; vgl. Cyr. 6, 1, 27; bes. Sp.; λύκοι Matth. 7, 15; χεῖλος Bian. 4 (IX, 272); gew. subst., Räuber, Ar. Nubb. 251; Strat. 23 (XII, 181). – 2) ἡ ἅρπαξ, der Raub, entgeggstzt δώς Hes. O. 354. – 3) ὁ ἅρπαξ, ein hakiges Geschoß, App. 5, 118; Ath. V, 208 d. Im E. M. aus Plut. com. superlat. ἁρπαγίστατος.
French (Bailly abrégé)
αγος (ὁ, ἡ, τό)
rapace ; pillard.
Étymologie: R. Ἁρπ, v. ἅρπη.
