ἕλμινς

English (LSJ)

(Hp.Morb.4.54), ινθος, ἡ, dat. pl.

   A ἕλμινσι Choerob. in Theod. 1.299:—also nom. ἕλμις, Arist.HA602b26; acc. ἕλμιθα IG4.952.10, 18; nom. pl. ἕλμεις Dsc.Eup.2.67; dat. ἕλμῑσι Opp.H.3.180: also gen. ἕλμιγγος Hp.Epid.1.26.ιβ:—worm,    I intestinal-worm, either flat (πλατεῖα) or round (στρογγύλη), Id.Morb.4.54, cf. Prog.11, Aph. 3.26, Arist.HA551a8, Thphr.HP9.12.1.    II parasitic worm in sponges, Arist.HA548b15.

German (Pape)

[Seite 802] u. ἕλμις, ινθος, ἡ (εἴλω, εἱλέω), der Wurm, bes. Eingeweidewurm. Spul-, Bandwurm; Hippocr., Theophr. u. A. Hipp. hat auch ἕλμιγγος wie von einem nom. ἕλμιγξ, Diosc. τοὺς ἕλμεις, A. im sing. ἕλμιν, dat. plur. ἕλμισι, Opp. H. 3, 180, wie vom nom. ἕλμις, der sich bei Arist. H. A. 8, 20 u. Theophr. findet.

Greek (Liddell-Scott)

ἕλμινς: ινθος, η, δοτ. πληθ. ἕλμινσι˙ ὡσαύτως ὀνομ. ἕλμις Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 20, 2, ὀνομ. πληθ. ἕλμεις Διοσκ. π. Εὐπορίστ. 2. 67, δοτ. ἕλμισι Ὀππ. Ἁλ. 3. 180˙ ὡσαύτως γεν. ἕλμιγγος (ὡς εἰ ἐξ ὀνομ. ἕλμιγξ), ἀμφ’ παρ’ Ἱππ. ἐν Ἐπιδημ. τὸ Α΄ 987, 989 (ἔνθα τὰ χειρόγρ. δὲν συμφωνοῡσι), καὶ τὸ σύνθετον ἑλμιγγοβότανον παρὰ τῷ συγγραφεῑ τοῡ Ὀρνεοσοφίου˙ ἐνῷ τὸ ἑλμινθοβότανον μνημονεύεται ἐκ τοῡ Ἀλεξ. Τραλλ. Σκώληξ: Ι. σκώληξ τῶν ἐντέρων, Λατ. lumbricus, ἢ πλατεῑα ἕλμινς, Λατ. taenia, ἢ στρογγύλη, Ἱππ. 511. 19 κἑξ., πρβλ. Προγν. 40, Ἀφ. 1248, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 19, 4 (ἔνθα προστίθησιν τὰς ἀσκαρίδας ὡς τρίτον εἶδος). ΙΙ. παράσιτός τις σκώληξ ἐν τοῖς σπόγγοις, αὐτόθι 5. 16, 6˙ - σκώληκες ἐν χιόνι, ὁ αὐτ. π. Φυτ. 2. 3, 9. (Ἡ ῥίζα μένει ἄγνωστο, ἴδε Κουρείου Ἑλλ. Ἐτυμ. σ. 504).